Τι είναι εν τέλει αυτή η ιστορία με την Goldman Sachs του 2001; *Μια συνηθισμένη υπόθεση δανεισμού, απάντησαν κάποια τριτοκλασάτα στελέχη της εποχής. Πρωτοκλασάτος και εξ αντικειμένου αρμόδιος της εποχής εκείνης ήταν ο οικονομολόγος και πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης. Οι Ελληνες «απολαμβάνουν» την εκκωφαντική σιωπή του. Ως να χρειαζόταν παραπάνω από 10 λεπτά να θυμηθεί τι είχε συμβεί και να εξηγήσει με το κύρος του την ιστορία… Η να θυμηθεί αν ο ίδιος ή κάποιος στενός συνεργάτης του είχε μεγάλη αλληλοεκτίμηση με κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος της Goldman Sachs εκείνη την εποχή…
του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
*Μια μεγάλη απάτη, την οποία δεν αγνοούσαν μόνο οι Ευρωπαίοι επικεφαλής της Κομισιόν, αλλά και άλλοι. Οι άλλοι όμως κάνουν την ακριβώς αντίθετη προσέγγιση. Υποστηρίζουν ότι τότε έγινε κορυφαία απάτη σε βάρος της ευρωπαϊκής τάξης, όπως την είχε επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και σε βάρος των υπολοίπων χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Αυτή η απάτη αποκαλύφθηκε τώρα και γίνεται της… Ελλάδας το χάος. Αποκαλύφθηκε πράγματι τώρα ή μήπως κάποιοι λένε ψέματα σ’ αυτό, για να συγκαλύψουν ευθύνες;
Οι πληροφορίες μας είναι εγκυρότατες. Ο πρώην υφυπουργός, Πέτρος Δούκας, είχε κάνει καταγγελία δύο φορές με ερώτηση στη Βουλή για την υπόθεση αυτή. Αρα, κάποιοι έπρεπε να ξέρουν και να ερευνήσουν. Και είναι αστείο να υποστηρίξει κανείς ότι τα κορυφαία στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί δεν θα μπορούσαν να λάβουν πληροφορίες. Γεγονός πάντως είναι ότι ισχυρίζονται πως δεν γνώριζαν τίποτα και αφήνουν να διαρρεύσει ότι, εξαιτίας αυτής της άγνωστης και σοβαρότατης απάτης της Ελλάδας, τώρα δεν πιστεύουν τις διαβεβαιώσεις Παπανδρέου για σοβαρότητα στη διαχείριση.
Διαρροές στα ΜΜΕ
Ηδη υπήρξαν και διαρροές και στα δικά μας ΜΜΕ ότι και ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρεί εαυτόν εξαπατημένο από αυτήν την υπόθεση, αφού δεν τη γνώριζε και αυτός, όπως και πολλά άλλα μέλη του τότε υπουργικού συμβουλίου. Και μάλλον πρέπει να είναι κάπως έτσι, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να έχει εμφανιστεί ο κ. Σημίτης και να έχει πει ότι την υπόθεση τη γνώριζαν όλοι. Αν όντως δεν τη γνώριζε την υπόθεση ο σημερινός πρωθυπουργός, τότε είναι βάσιμες και οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι έχει εκμανεί στην κυριολεξία με την υπόθεση αυτή και αποφάσισε να προχωρήσει στην εξεταστική επιτροπή για την οικονομία, η οποία σκόρπισε μάλλον τρόμο στο πολιτικό-επιχειρηματικό στερέωμα της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι δυο πλευρές υπάρχουν και διαπληκτίζονται περί του αν είναι απάτη ή όχι και αν αυτή η απάτη έδωσε την ευκαιρία σε φίλους και άσπονδους φίλους της Ελλάδας να της επιτεθούν. Μέσα στον ορυμαγδό αυτό, μας προξένησε εντύπωση το γεγονός ότι όλοι μιλούν για μια απάτη που έγινε, και μάλιστα με γραπτή συμφωνία, αλλά κανείς δεν ανακάλυψε ή δεν αποκάλυψε κάποιο γραπτό ντοκουμέντο γι’ αυτήν την ιστορία.
Στο φως η αλήθεια
Με αίσθημα ευθύνης, αλλά και πεποίθηση ότι συνεισφέρουμε στην αποκάλυψη της αλήθειας και στη χώρα, η οποία οδηγείται σε εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την οικονομία και τη μεγάλη αυτή υπόθεση, αποκαλύπτουμε τα βασικά έγγραφα πάνω στα οποία στηρίχθηκε αυτό το μυστικό δάνειο, που έβαλε φωτιά στην Ευρωπαϊκή Ενωση σε βάρος της Ελλάδας. Είναι η ίδια υπόθεση που αποκάλυψε ο κ. Δούκας στη Βουλή και, όπως μας είπε σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του, δεν δικαιούται κανείς να λέει ότι δεν είχε προειδοποιηθεί για το σκάνδαλο αυτό.
Και ο κ. Δούκας και άλλοι θεωρούν εξαρχής σκάνδαλο μέγα την υπόθεση, καθώς στην ουσία είναι μυστικός δανεισμός, και μάλιστα από έναν δανειστή. Τον ένα δανειστή τον επέβαλε η μυστικότητα που περιέβαλε την υπόθεση. Η μυστικότητα ήταν απαραίτητη, γιατί ακριβώς ήθελε να κρύψει το έλλειμμα από τα ευρωπαϊκά όργανα. Η υπόθεση εκτυλίχθηκε το 2000-2001 και η Ελλάδα μόλις είχε μπει στην Ευρωζώνη με το ενιαίο νόμισμα. Ηθελε με κάθε τρόπο να καλύψει το έλλειμμα, το οποίο είχε νωρίτερα εκμηδενίσει με τη «δημιουργική λογιστική». Ετσι, στράφηκε τότε στη «μαγειρική» του δημόσιου χρέους, το οποίο έπρεπε να κατέβει προς το 60% του ΑΕΠ από το 110% που ήταν.
Γνωστή τακτική
Η τακτική αυτή ήταν γνωστή από το 1993 και το δημόσιο χρέος είχε αναθεωρηθεί προς τα πάνω το 1995. Ετσι λοιπόν, η Goldman Sachs συνεργάστηκε με την τότε κυβέρνηση και εξαφάνισαν κυριολεκτικά περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο δραχμές, δηλαδή 3,03 δισ. ευρώ, με σκοπό να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Και το πέτυχαν. Το κόλπο ήταν πολύπλοκο και σε γενικές γραμμές προσδιορίζεται από τη χρησιμοποίηση πλασματικών και «φουσκωμένων» ισοτιμιών στη μετατροπή πολλών δανείων του Δημοσίου από δολάρια και γεν Ιαπωνίας σε ευρώ.
Το κόλπο όμως είχε μία αχίλλειο πτέρνα. Η Goldman, που έδωσε τη δυνατότητα αυτού του δανεισμού, έπρεπε να πληρωθεί τις δόσεις της κάποια στιγμή. Και η πληρωμή δεν μπορούσε να γίνει άμεσα, γιατί θα την «τσάκωναν» τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης κ.λπ. Ετσι, είχαν συμφωνήσει να χρησιμοποιήσουν το κόλπο των πολύπλοκων «σύνθετων πράξεων», δηλαδή τα περίφημα swaps.
Ομόλογο-«μαμούθ»
Στη συνέχεια, εξέδωσαν ένα ομόλογο-«μαμούθ» με 18 swaps και το ελληνικό Δημόσιο βρέθηκε να έχει στον λαιμό του μια θηλιά με υπέρογκο κόστος συναλλαγής. Αυτό συνέβη διότι, λόγω της μυστικότητας που είχε το κόλπο με την Goldman, δεν μπορούσε να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης, και έτσι υπήρχε συμφωνία με έναν μόνο εταίρο, την Goldman. Παράλληλα, υπήρχε και το ρίσκο των 18 «σύνθετων πράξεων». Ετσι, η Ελλάδα πλήρωσε το 2001 και το 2002 200 εκατομμύρια ευρώ πάνω από τα συνηθισμένα για κόστη προμηθειών, όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του γνωστού “Risk Magazine”.
Η κυβέρνηση Σημίτη, που υπολόγιζε με βεβαιότητα ότι θα χάσει τις εκλογές του 2004, είχε κανονίσει να αρχίσει η αποπληρωμή του δανείου αυτού από την άνοιξη του 2004 και να λήξει το 2021. Οι δόσεις κανονίστηκαν στα 400 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Απλός υπολογισμός δείχνει ότι θα πληρώναμε εν τέλει υπερδιπλάσιο το ποσό του δανεισμού. Σύμφωνα με όσους γνωρίζουν τα θέματα αυτά, τόσο ακριβό δάνειο με τέτοιους όρους αποπληρωμής δεν είχε προηγούμενο στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οργή και δυσπιστία
Ακριβώς εκεί είναι το πρόβλημα και η οργή και η δυσπιστία έναντι των Ελλήνων από τις μεγάλες χώρες, και κυρίως τον γαλλογερμανικό άξονα, ο οποίος είδε ότι πιάστηκε κορόιδο από την τότε κυβέρνηση. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των Βρυξελλών, λοιπόν, πολλοί είναι οι αξιωματούχοι που δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν λέξη από όσα λένε οι Ελληνες και, για να πεισθούν, θέλουν δύο προϋποθέσεις.
Μία και κύρια είναι να ληφθούν αιματηρά μέτρα, κι ας τιμωρήσει ο ελληνικός λαός όποια κυβέρνηση και όποιον πολιτικό θέλει. Και δεύτερον, «να χυθεί αίμα» Ελλήνων πολιτικών που συνήργησαν στην κομπίνα αυτή. Κατόπιν αυτού, για τον Γιώργο Παπανδρέου ήταν μονόδρομος η εξεταστική επιτροπή, για να μην του χρεώσουν την ουσιαστική πτώχευση της χώρας εκείνοι που τη δημιούργησαν (Σημιτική κυβέρνηση) και εκείνοι που τη συγκάλυψαν (Καραμανλής - Αλογοσκούφης), παρότι είχε αποκαλυφθεί και στη Βουλή…
Υπήρχε σκοπιμότητα
Αυτή η υπόθεση κουκουλώθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή με μία προφανή σκοπιμότητα: να συνεχίσουν κάποιοι από άλλο κανάλι να στέλνουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση πλαστά στοιχεία. Είναι τα περίφημα «ορφανά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας», τα οποία έδωσαν το δικαίωμα στους Ευρωπαίους ηγέτες να υποστηρίζουν ότι και με ΠΑΣΟΚ και με Νέα Δημοκρατία στην εξουσία, στην ουσία η εξαπάτηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι κανόνας. Βέβαια, στο σημείο αυτό τίθεται το ερώτημα: τόσο άσχετοι είναι στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι ειδικοί και εξαπατήθηκαν;
Η απάντηση θα δοθεί μέσα από την εξεταστική επιτροπή, αλλά μπορεί κανείς να ψάξει να βρει παλιούς Ευρωπαίους επιτρόπους. Θα τους βρει να εργάζονται ως στελέχη σε οργανισμούς, τους οποίους με κάποιον τρόπο ωφέλησαν, όταν είχαν τα καίρια πόστα. Φυσικά και δεν πιστεύουν πολλοί στην αθωότητά τους, αλλά η ελληνική συμπεριφορά κατέστησε τη χώρα έρμαιο των κακών διαθέσεων φίλων και άσπονδων φίλων. Η καταγγελία της Γαλλίδας υπουργού Οικονομικών Λαγκάρτ, ότι η Ελλάδα έπεσε θύμα αγγλοσαξονικών οργανισμών, μπορεί να είναι σωστή πέρα ως πέρα, αλλά και η Ελλάδα έδωσε τις λαβές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου