Πότε είμαστε Ευρωπαίοι;

Ανήκομεν εις την Δύσιν; Και αν ναι πότε ακριβώς;

Είμαστε Ευρωπαίοι στη Eurovision; Ναι, αυτό είναι σίγουρο. Και αναγνωρισμένοι Ευρωπαίοι. Εχουμε πάρει βραβεία. Εντάξει σε άλλη γλώσσα -“My secret combination”- πιο ευρωπαϊκή γλώσσα, αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι μια λεπτομέρεια. Μια μικρή, μικρούλα λεπτομέρεια άνευ σημασίας. Είμαστε Ευρωπαίοι στην ψυχή; Ναι, είμαστε το λίκνο του δυτικού πολιτισμού, εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία, από εδώ ταξίδεψε το Ολυμπιακό φως. Το τελευταίο ίσως δεν είναι τόσο ευρωπαικό, περισσότερο παγκόσμιο. Αλλά η αρχή έγινε από ευρωπαίους.

Είμαστε Ευρωπαίοι στο σώμα; Ναι έχουμε πολλούς μικτούς γάμους και γενικώς δεν χάνουμε ευκαιρία να πεταχτούμε στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στη Βαρκελώνη και αλλού για να θαυμάσουμε, στη γαλλική Ντίζνεϊλαντ για να γίνουμε πάλι παιδιά. Αυτά δειγματοληπτικά. Αλλά το σοβαρό ερώτημα παραμένει;

Είμαστε Ευρωπαίοι στην οικονομία; Όχι. Τι αυτό ήταν; Ένα ξερό «όχι». Όχι δεν είμαστε ευρωπαίοι στην οικονομία γιατί έχουμε άλλη οικονομική ιστορία, άλλα μυαλά, άλλες ηγεσίες. Είμαστε μια πολύ μικρή χώρα με πολλές δυνατότητες, αλλά μόνο δυνατότητες, Δυνατότητες που τελευταία έγιναν αδυναμίες και προκαλούν μια κρίση που παρόμοια της δεν έχει περάσει ξανά τουλάχιστον το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Ελπίζουμε κάτι από αυτήν την κρίση;

Ναι ελπίζουμε σε μια νέα ισορροπία. Όχι σε μια ισορροπία τρόμου ούτε ακροβατική ισορροπία, αλλά μια ισορροπία ανάμεσα στις αντίρροπες δυνάμεις αυτής της κοινωνίας που είναι καιρός να δουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη και να ενδώσουν στην ουσία της Ευρώπης που δεν είναι τόσο η νομισματική ένωση όσο η κοινότητα, ο κοινοτισμός ανάμεσα σε διαφορετικές φυλές, γλώσσες και κυρίως οικονομίες, που πρέπει να διατηρήσουν τη διαφορετικότητά τους για να μπορούν να συνδιαλέγονται και κατά περίπτωση, κατά περίπτωση λέω, να δανείζονται, όπως καλή ώρα τώρα.

ellispoint