Αποροι εν απογνώσει

Ξεπέρασαν κάθε όριο οι εκπρόσωποι του δικομματικού κατεστημένου.

Οι άνθρωποι που βούλιαξαν τη χώρα και οδηγούν στην απόγνωση τους σκληρότερα εργαζόμενους -και λιγότερο αμειβόμενους- της Ενωσης· οι ανίκανοι που δεν μπόρεσαν να συμμαζέψουν στοιχειωδώς ένα διαλυμένο, σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος· οι ασύστολοι λαϊκιστές που κορόιδευαν τον κόσμο τάζοντας αλλαγές, εκσυγχρονισμούς και μεταρρυθμίσεις, και κάθε φορά παρέδιδαν μια Ελλάδα χειρότερη από εκείνη που παραλάμβαναν· οι πολιτικοί που δεν ασχολήθηκαν ποτέ σοβαρά με το παραγωγικό μέλλον της χώρας, την ώρα μάλιστα που οι ραγδαίες αλλαγές στον κόσμο όξυναν τον ανταγωνισμό και υπονόμευαν τις παλιές βεβαιότητες· οι άνθρωποι που έβλεπαν τα εργοστάσια να κλείνουν, τους μικρομεσαίους να χαροπαλεύουν και την ύπαιθρο να ερημώνει από την αγροτική πολιτική της Ενωσης και στραγγαλισμένη από την παντελή απουσία Σχεδίου για τη γεωργία, οι άνθρωποι λοιπόν αυτοί αντιμετωπίζουν τους αγρότες σαν αναγκαίο κακό. Σαν ιλαρά. Σαν το παιδί που δεν θα ήθελαν να έχουν. Αλλά η αθλιότητα δεν έχει όριο: κανακεύουν τους αγρότες όταν βλέπουν τις κινητοποιήσεις να ευνοούν τη δική τους αντιπολιτευτική δυναμική, και τους βρίζουν όταν βρίσκονται στην εξουσία, παρέα με τα καθεστωτικά τσιράκια των ΜΜΕ, που εχθρεύονται κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων και σπεύδουν σαν αμολημένα σκυλιά να επιτεθούν... Πολλά μπορεί να πει κανείς για την αβελτερία των ίδιων των αγροτών. Για το μίζερο, περιστασιακό βόλεμα της επιδότησης, για τα αδρανή αντανακλαστικά και για πολλά άλλα. Ομως ξεπερνούν το όριο του θράσους, όταν ζητούν τα ρέστα από τους αγρότες οι βασικοί υπεύθυνοι για τον μαρασμό της γεωργίας και την απαξίωση της χώρας... Είναι γελοίο να εγκαλούν τους σημερινούς οι ανίκανοι της Ν.Δ. Και άλλο τόσο γελοίο είναι να μη θυμούνται οι σοβαροφανείς που κυβερνούν, ότι πέρυσι -από τον «στεφανωμένο ναό» του προεκλογικού λαϊκισμού τους- εύρισκαν ψίχουλα τα 500 εκατ. που έδινε ο Καραμανλής και έταζαν 1 δισ. στους αγρότες *** Ναι. Με «το θάρρος της θλίψης τους» συνεχίζουν οι αγρότες. Αποροι, απροστάτευτοι, εν απογνώσει...