ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ


Άμεση έξοδος από την ευρωζώνη – δεν υπάρχει εναλλακτική λύση !!!
















Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Η τελευταία συνέντευξη (βίντεο)


χριστόδουλος
«Η Εκκλησία θα υψώνει πάντα τη φωνή της», δηλώνει ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στην τελευταία του συνέντευξη στον δημοσιογράφο Τάκη Χατζή για την ERT World.


Απλός, προσιτός και συγχρόνως προσηνής ο Αρχιεπίσκο
πος Χριστόδουλος σε μια εκ βαθέων συνέντευξη τολμά, όπως άλλωστε συνήθιζε να κάνει πάντα, και μιλά για όλους και για όλα… χωρίς φόβο και πάθος.
«Θέλετε η Εκκλησία να έχει λόγο και να υψώνει τη φωνή της; Ή θέλετε η Εκκλησία να είναι μουγκή και να κάθεται στη γωνιά της», απαντά με τον ξεχωριστό δικό του τρόπο ο Χριστόδουλος στην ερώτηση του δημοσιογράφου πως τον κατηγορούν ότι η Εκκλησία θέλει να έχει λόγο και να παρεμβαίνει στην πολιτική κατάσταση της χώρας.
Δηλώνει «εργασιομανής» και τολμά να παραδεχτεί ότι συχνά τον έπιαναν τα κλάματα λόγω μοναξιάς από τη στιγμή που ανέβηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Ως παιδί προσφύγων και ο ίδιος ο Χριστόδουλος, καθώς οι γονείς του εγκατέλειψαν την Ανδριανούπολη για να εγκατασταθούν στην Ξάνθη με τη συνθήκη της Λωζάνης, περιγράφει με γλαφυρά χρώματα την πορεία μιας ζωής που τον οδήγησε σε μια προς μια στις επιλογές που τελικά έκανε.
Τολμά ακόμα και να συζητήσει ανοιχτά το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Άλλωστε, από την εποχή ακόμα που ήταν ο  μαχητικότατος Μητροπολίτης Δημητριάδος είχε επιδείξει τις πρώτες ριπές του αγώνα του για την υπεράσπιση των εκκλησιαστικών κεκτημένων, υπεραμυνόμενος της εκκλησιαστικής περιουσίας απέναντι στον τότε Υπουργό Παιδείας Αντώνη Τρίτση…
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα ακόμα, μιλά ο  Χριστόδουλος, ο Αρχιεπίσκοπος που άφησε το στίγμα του βαθιά χαραγμένο στον κλήρο, αλλά και στις καρδιές του λαού ως μια σημαντική πολύπλευρη προσωπικότητα, στην τελευταία του συνέντευξη.

ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΟΪΜΠΛΕ ΘΕΛΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΟΪΜΠΛΕ ΘΕΛΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΟΪΜΠΛΕ ΘΕΛΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

  • Εισηγήσεις-σοκ για διαχείριση του Προσφυγικού με αντάλλαγμα το χρέος
  • Ο ύποπτος ρόλος του Βέλγου υπουργού και άλλων εταίρων μας
  • Ύπουλα δημοσιεύματα για έξοδο της Ελλάδας από τη Σένγκεν
  • Πού συνηγορεί το ΔΝΤ και ποιους εξυπηρετεί η παρανοϊκή πρόταση
 
Συντονισμένη επίθεση δέχεται η Ελλάδα από συγκεκριμένα κέντρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πρόσχημα το προσφυγικό. Σοκ προκαλούν οι δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών του Βελγίου την περασμένη εβδομάδα όταν πρότεινε να δημιουργηθεί στη χώρα μας ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης 400.000 προσφύγων καθώς και την έξοδο της χώρας από τη Συνθήκη Σένγκεν. Η τοποθέτηση του Τέο Φράνκεν,  σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, δεν ήταν δικής του έμπνευσης, αλλά μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου με εμπνευστές τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και άλλους ακραίους κύκλους, των οποίων τα συμφέροντά εξυπηρετούνται από σκοτεινές πολιτικές προσωπικότητες της ΕΕ.
Άλλωστε είναι γνωστή στους Έλληνες η επιθετικότητα και η αντιπάθεια που τρέφει ο Σόιμπλε για τη χώρα μας. Μόλις το περασμένο καλοκαίρι, τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση έδινε τεράστιες μάχες για να αποφύγει το Grexit, είχε αποκαλυφθεί πως ο Γερμανός  υπουργός παρουσίαζε το eurogroup ένα σχέδιο εξόδου με μια σχετικά αποζημίωση των 27 δις ως «οδοιπορικά» και να πλησιάζει στα 50 δις κατά την ολοκλήρωσή του. Φυσικά και αυτό το σχέδιο ποτέ δεν έχει εγκαταλειφθεί και πάντα υπάρχει στο συρτάρι του Γερμανού μόνο που τώρα προστέθηκε και το σχέδιο εξόδου της χώρας από τη Σένγκεν αλλά και τον εγκλωβισμό σχεδόν μισού εκατομμυρίου μεταναστών με αντισταθμιστικά οφέλη τη διαγραφή μέρους του χρέους και μια μικρή έκτακτη βοήθεια.
Στο οργανωμένο αυτό έγκλημα έχει βρει αρκετούς συμμάχους, όπως το ΔΝΤ αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες του Βορρά, καθώς κάτι τέτοιο θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους αφού την ίδια ώρα βλέπουν να διαμορφώνεται ένας άξονας του Νότου πρωτοστατούντος του πρωθυπουργού της Ιταλίας κ. Ρέντζι, που αντιδρά στη χρηματοδότηση της Τουρκίας αλλά και στα σχέδια του Βερολίνου. Ενδιαφέρον όμως προκαλεί με την κυνικότητα που αντιμετωπίζει ένα τέτοιο σενάριο ο Διεθνής Τύπος που στρατευμένοι δημοσιογράφοι και αναλυτές όπως στις Financial Times και στη Frankfurter Allgemeinezeitung  υπερτονίζουν την αναγκαιότητα εξόδου της χώρας μας από τη Σένγκεν και τη δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης.
Υπενθυμίζεται ότι η Γερμανία προτίθεται να αυξήσει την οικονομική βοήθεια προς την Άγκυρα για την επίλυση του προσφυγικού από τα 36 στα 50 εκατ. ευρώ. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρωτοβουλία για αύξηση από 3 σε 5 δις ευρώ ευρωπαϊκής βοήθειας για την ταυτοποίηση των προσφύγων σε τουρκικό έδαφος.
    

Βαρουφάκης: Ούτε ο Θεός και οι άγγελοί του δεν μπορούν να σώσουν την Ελλάδα με αυτή την συμφωνία

Βαρουφάκης: Ούτε ο Θεός και οι άγγελοί του δεν μπορούν να σώσουν την Ελλάδα με αυτή την συμφωνία

«Ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε τι έπρεπε να γίνει αλλά τελικώς παραδόθηκε άνευ όρων», δήλωσε αφήνοντας αιχμές για τον πρωθυπουργό

Άπειρα είναι τα πράγματα που έκανε όσο ήταν υπουργός Οικονομικών για τα οποία μετανιώνει, είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης, μιλώντας στο Bloomberg, με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. «Αποτύχαμε», είπε.

Ο πρώην υπουργός δήλωσε μάλιστα ότι ούτε ο Θεός και οι άγγελοί του δεν μπορούν να σώσουν την Ελλάδα με την συγκεκριμένη συμφωνία, που αναγκάστηκε να υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας.

«Ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε τι έπρεπε να γίνει αλλά τελικώς παραδόθηκε άνευ όρων», δήλωσε χαρακτηριστικά και αναφερόμενος στο Ασφαλιστικό είπε ότι τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία έχουν δεχθεί ένα διπλό κτύπημα. Πρώτον από την κρίση, η οποία οδήγησε σε εκτίναξη της ανεργίας και ως εκ τούτου σε κάθετη μείωση των εισφορών και δεύτερον από το PSI, το οποίο «αφαίρεσε» σημαντικό μερίδιο των περιουσιακών τους στοιχείων.

Αναφερόμενος στον Αλέξη Τσίπρα υποστήριξε ότι «δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση, συνεχίζοντας τις μειώσεις και τις περικοπές. Ο Τσίπρας παραδόθηκε σε μία σειρά πολιτικών που γνώριζε ότι θα αποτύχουν. Είπε "ναι" σε μία σειρά πολιτικών που δεν μπορούν να έχουν αποτέλεσμα, που δεν μπορούν να "δουλέψουν" και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι».

«Έτσι έκανε αυτό που κάνουν όλοι εδώ και πέντε χρόνια: Υποκρίνεται ότι λύνει το θέμα, παίρνοντας νέα μέτρα που συρρικνώνουν την οικονομία, αλλά αυτό δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσει», πρόσθεσε.

Εκτίμησε ότι η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να σταθεροποιηθεί, με δεδομένη τη συνεχιζόμενη λιτότητα, ενώ υποστήριξε ότι ουσιαστικά οι δύο μεγάλες δυνάμεις της Ευρωζώνης – Γαλλία και Γερμανία – δεν έχουν στην πραγματικότητα αποφασίσει ποιο είναι το καλύτερο για την οικονομία της ζώνης του ευρώ.

Η συνέντευξη Βαρουφάκη στο Bloomberg:


Varoufakis: 'God and His Angels Could Not Fix Greece' Under This Agreement

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

ΓΝΩΜΕΣ Ακόμη πιο δεξιά η ΝΔ με αρχηγό τον Κυριάκο

Ακόμη πιο δεξιά η ΝΔ με αρχηγό τον Κυριάκο

Ακόμη πιο δεξιά η ΝΔ με αρχηγό τον Κυριάκο

του Γιώργου Δελαστίκ
Πανηγυρίζουν οι Γερμανοί. Ο από πολιτική σκοπιά άνθρωπός τους στην Αθήνα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εξελέγη αρχηγός της ΝΔ, επομένως πρωθυπουργός εν αναμονή! Ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος της Δεξιάς, ο Γερμανός Μάνφρεντ Βέμπερ, το εξέφρασε με σαφήνεια:
«Η εκλογή αυτή αποτελεί πολύ θετικό νέο τόσο για το κόμμα όσο και για την Ελλάδα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας μεταρρυθμιστής και φιλοευρωπαίος πολιτικός. Υποστηρίζει πολιτικές που η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως», σημείωσε και συνέχισε ακάθεκτος: «Έχει δηλώσει ότι θα αντιμετωπίσει τον λαϊκισμό μιας αναποτελεσματικής κυβέρνησης».
Η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt είναι πιο συγκρατημένη: «Ο Τσίπρας εξακολουθεί να κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή της Αθήνας», ομολογεί. «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρείται από τους δανειστές ως σκληρός μεταρρυθμιστής», γράφει η γερμανική εφημερίδα, όμως «ο Μητσοτάκης θεωρείται νεοφιλελεύθερος, πράγμα που στην Ελλάδα ισοδυναμεί με βρισιά!» προσθέτει.
 
Ήττα του καραμανλισμού
Παρόλο που η ΝΔ εμφανίζεται μοιρασμένη σε δύο ίσα κομμάτια πρακτικά, αφού ο Κ. Μητσοτάκης πήρε το 52,43% των εσωκομματικών ψήφων και ο Β. Μεϊμαράκης το 47,57%, το γεγονός ότι δεν νίκησε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο καραμανλικός, δηλαδή, υποψήφιος, αλλά ο ακραίος νεοφιλελεύθερος Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνασπισμό με τους ακροδεξιούς Άδωνι Γεωργιάδη και Απόστολο Τζιτζικώστα, έχει τεράστια πολιτική σημασία. Σηματοδοτεί τον επιθανάτιο ρόγχο του καραμανλισμού σε συνάρτηση με τη ΝΔ.
Αυτό έγινε αντιληπτό ακόμη και στο εξωτερικό, όπως συνάγεται από μια επισήμανση της γαλλικής εφημερίδας Le Monde, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρονται και τα εξής χαρακτηριστικά: «Οι δύο τελευταίες ήττες της ΝΔ σε βουλευτικές εκλογές αλλά και οι σοβαρές εσωτερικές διαιρέσεις που αποκάλυψαν οι εσωκομματικές εκλογές (...) έθεσαν τέλος στην κυριαρχία της οικογένειας Καραμανλή, η οποία ήλεγχε τη ΝΔ από την ίδρυσή της, το 1974», υπογραμμίζει η εφημερίδα που συνδέεται με το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών, τις απόψεις του οποίου αντανακλά σε δημοσιεύματά της που αφορούν σε ξένες χώρες.
Αυτή η εξέλιξη συνιστά στρατηγική ήττα του καραμανλισμού. Αν δεν ανατραπεί πολύ γρήγορα, πράγμα που αυτή τη στιγμή φαντάζει απίθανο, θα καθορίσει και θα σφραγίσει το μέλλον της ΝΔ.
 
Γερμανόδουλη Δεξιά
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως αρχηγού της ΝΔ σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι της Δεξιάς στην Ελλάδα συμφώνησαν με τη μετατροπή του κόμματός τους σε γερμανόδουλο κόμμα, κατά τα πρότυπα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, σε πλήρη αντίθεση με τα δεξιά κόμματα της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Σαν τον Μαριάνο Ραχόι και τον Πέδρου Πάσους Κουέλιου είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οι οποίοι εκδιώχθηκαν ήδη από την εξουσία έπειτα από βουλευτικές εκλογές όπου τα κόμματά τους βγήκαν μεν πρώτα, αλλά με βίαιη πτώση σχεδόν... 15 (!) εκατοστιαίων μονάδων στο ποσοστό τους και χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε καμία από τις δύο ιβηρικές χώρες.
Ο λόγος που και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία τα γερμανόδουλα πολιτικά κόμματα της Δεξιάς κατέκτησαν την πρώτη θέση, παρά την τρομερή πτώση τους, οφείλεται στο γεγονός ότι, ακριβώς όπως και στην Ελλάδα με το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, ήταν οι Ισπανοί σοσιαλιστές του Θαπατέρο και οι Πορτογάλοι σοσιαλιστές του Σόκρατες που οδήγησαν τη χώρα τους στο μνημονιακό βάραθρο. Και στις δύο ιβηρικές χώρες δεν διαλύθηκαν μεν εντελώς, όπως το ΠΑΣΟΚ, που πέρασε στην κατηγορία του 5% των ψήφων, αλλά εγκλωβίστηκαν οι σοσιαλιστές λίγο πάνω από το 20%, όπως έδειξαν και οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.
 
Κοινωνικός κανιβαλισμός
Επιστρέφοντας στα δικά μας, πρέπει να δούμε τι σημαίνει η ανάδειξη του ακραίου νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη σε αρχηγό της ΝΔ, σε συνασπισμό με τον Μάκη Βορίδη, τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Απόστολο Τζιτζικώστα και όλη αυτή την ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ, φασίζουσας σε πολλές περιπτώσεις νοοτροπίας.
Η υπουργική θητεία του Κ. Μητσοτάκη έχει αποδείξει ότι από πολιτική σκοπιά ο άνθρωπος αυτός είναι... κοινωνικός κανίβαλος! Πλούσιος ο ίδιος λόγω της οικογένειάς του, δεν διστάζει να κατασπαράξει καθαρίστριες, σχολικούς φύλακες και όποιον αδύναμο βρεθεί στον δρόμο του. Πρόκειται για υπόδειγμα κοινωνικής αναλγησίας και, φυσικά, είναι ένα τεράστιο ψέμα η προσπάθεια παρουσίασής του ως δήθεν... κεντρώου (!) πολιτικού.
Ο κοινωνικός κανιβαλισμός θα είναι το σήμα κατατεθέν της πολιτικής της ΝΔ όσο διαρκεί η αρχηγία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όσο για το πόσο θα διαρκέσει αυτή η αρχηγία, αυτό θα κριθεί πριν απ’ όλα από το πώς θα χειριστεί ο Κ. Μητσοτάκης το οργανωτικό θέμα της ΝΔ. Θα εξοντώσει όλους τους καραμανλικούς βουλευτές, στελέχη και μηχανισμούς ή θα κάνει επιλεκτικές συμφωνίες συμβιβασμού με κάποιους από αυτούς;
Έμφυτη τάση του είναι η εξόντωση όλων των δυνάμει αντιπάλων του. Με δεδομένο όμως ότι το ρεύμα του δεν είναι πλειοψηφικό, καθόλου δεν αποκλείεται να δούμε κινήσεις και προς τη δεύτερη κατεύθυνση, «βολέματος» κάποιων καραμανλικών. Σύντομα θα ξέρουμε.
 
Η μάχη κρίθηκε στην Αττική
Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα που ανακοίνωσε η ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε 173.297 ψήφους και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης 157.224 – δηλαδή ο Μητσοτάκης έγινε αρχηγός της Δεξιάς με 16.073 ψήφους διαφορά.
Κοιτάζοντας τα αποτελέσματα της Αθήνας, του Πειραιά και του Υπολοίπου Αττικής, διαπιστώνουμε αμέσως ότι στον νομό Αττικής είναι που έχασε τη μάχη για την προεδρία ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Αυτός πήρε 47.035 ψήφους και ο Κυριάκος Μητσοτάκης 62.246 – διαφορά 15.211 ψήφων. Από τις 16.000 ψήφους, δηλαδή, με τις οποίες έχασε ο Μεϊμαράκης, τις 15.200 τις έχασε στην Αττική! Αυτό το λέει όλα.
Διαπιστώνουμε και κάτι ακόμη. Στον α’ γύρο, στον νομό Αττικής ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είχε βγει πρώτος πανηγυρικά, παίρνοντας 52.571 ψήφους έναντι 47.675 του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στον β’ γύρο όμως είδε τις ψήφους του να... μειώνονται κατά 5.500 χιλιάδες! Από 52.571 έγινε 47.035, την ώρα που ο Κ. Μητσοτάκης αύξανε τις δικές του εσωκομματικές ψήφους κατά 15.000.
Όταν στον β’ γύρο μειώνονται οι ψήφοι κάποιου υποψήφιου αρχηγού, είναι προφανές πως δεν φταίνε μόνο οι αντίπαλοι. Πάνω απ’ όλα φταίει ο ίδιος! Όσο κι αν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης λύσσαξαν υπέρ του Μητσοτάκη –τηλεοράσεις και εφημερίδες–, η ουσία είναι πως ο Μεϊμαράκης δεν κατόρθωσε να πείσει τους δεξιούς ψηφοφόρους ότι με αυτόν αρχηγό η ΝΔ θα ρίξει σύντομα τον Τσίπρα. Πέρα, δηλαδή, από τις συμμαχίες που συνήψε ο Μητσοτάκης, οι οποίες εκτίναξαν τις ψήφους που πήρε στον β’ γύρο, αυτή είναι η ουσία.
 
Έβγαλε πρόεδρο το ένα... τρίτο!
Στον β’ γύρο των εσωκομματικών εκλογών της ΝΔ, που έγινε την Κυριακή, πήραν μέρος 334.752 ψηφοφόροι. Τραγικά λιγότεροι, δηλαδή, από τους 782.136 νεοδημοκράτες που είχαν εκλέξει στις 30 Νοεμβρίου του 2009 τον Αντώνη Σαμαρά – λίγο πάνω από το ένα τρίτο!
Εντυπωσιακός ήταν και ο ταξικός χαρακτήρας της εσωκομματικής ψήφου της ΝΔ. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σημείωσε το καλύτερο ποσοστό του στην Αθήνα, στη Φιλοθέη, με 73%, ενώ ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης στον Πειραιά, στο Κερατσίνι, όπου πήρε 68%!
Εκεί, πάντως, που ο Μητσοτάκης απείλησε με την εγκαθίδρυση... μονοκομματικού καθεστώτος ήταν στο Λονδίνο, όπου ο αθεόφοβος πήρε 92%! Μόνο εκεί εκτίμησαν την αξία του Μητσοτάκη! Ίσως θα άξιζε τον κόπο να τους τον στείλουμε εκεί! Πάντως, με το πάμπτωχο και αξιοθρήνητο 8% που πήρε, ο Βαγγέλης ο Μεϊμαράκης ούτε απέξω από το Λονδίνο δεν είναι να περάσει χωρίς να γίνει ρεζίλι!
Πρώτη σε απόλυτο αριθμό ψήφων υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη η Κηφισιά, δεύτερη η Γλυφάδα, ακολουθούν Παλαιό Ψυχικό, Βουλιαγμένη, Βούλα και λοιπές... λαϊκές συνοικίες. Το γεγονός είναι ότι στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας, του Πειραιά και της Αττικής, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, τα λαϊκά και τα μεσαία στρώματα, μετά την πανωλεθρία που υπέστησαν από την επαίσχυντη πολιτική του Σαμαρά –στον βαθμό που ψήφιζαν υπέρ της ΝΔ ή άλλαξαν και ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη και στην περίπτωση που παραμένουν νεοδημοκράτες ψηφοφόροι– δεν έχουν καμιά διάθεση να προσέλθουν στις εσωκομματικές κάλπες για να ψηφίσουν νέο αρχηγό, αφήνοντας μόνο τους πλούσιους της ΝΔ να ασχολούνται με αυτό... 

ΓΝΩΜΕΣ Ξεκαθάρισμα και όχι αλλαγή πολιτικού σκηνικού

Ξεκαθάρισμα και όχι αλλαγή πολιτικού σκηνικού

Ξεκαθάρισμα και όχι αλλαγή πολιτικού σκηνικού

του Μενέλαου Γκίβαλου*
Δεν ήταν παρά ένα μικρό «διάλειμμα» ολίγων μηνών, το οποίο προκάλεσε η αποπομπή του Αντώνη Σαμαρά λόγω της συντριπτικής ήττας που υπέστη η ΝΔ (και τα εγχώρια και «εξωγενή» συμφέροντα που τη στήριζαν και τη στηρίζουν εμμενώς) στο ιστορικό «όχι» του δημοψηφίσματος. Από την περασμένη Κυριακή όμως επανήλθε η νεοφιλελεύθερη - ακροδεξιά «ομαλότητα» και «κανονικότητα» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη εκφράζεται σε αρμονική σύζευξη η αντικοινωνική ακροδεξιά που εκφράζει ο νεοφιλελευθερισμός και η ιδεολογικοπολιτική ακροδεξιά που εφαρμόστηκε –ως απαραίτητο πολιτικό συμπλήρωμα της κοινωνικής ακροδεξιάς– κατά την περίοδο της θητείας του Αντώνη Σαμαρά.
Είναι λάθος να ερμηνεύεται η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως «αποτέλεσμα» της σύγκρουσης μεταξύ καραμανλικών και μητσοτακικών. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είχε έναν τυπικό - υπηρεσιακό ρόλο και δεν διορίστηκε ως εκπρόσωπος του καραμανλισμού. Ασφαλώς, ο ίδιος ανήκει στον παραδοσιακό φιλελεύθερο - συντηρητικό χώρο. Όμως δεν μπορούσε να εκφράσει μια ιδεολογικοπολιτική πραγματικότητα που συνετρίβη και ξεπεράστηκε ήδη από τον Νοέμβριο του 2012, όταν η ΝΔ και ο Α. Σαμαράς παρέδωσαν την εξουσία στον «αχυράνθρωπο» των δανειστών, της διαπλοκής και της τραπεζικής δομής, Λουκά Παπαδήμο.
Αυτή η ιστορική πράξη εξέφρασε –και σε συμβολικό και σε πραγματικό επίπεδο– το πέρας, πολιτικό, ιδεολογικό και κοινωνικό, της μεταπολιτευτικής ΝΔ. Εάν πράγματι υπήρχε «καραμανλικό στρατόπεδο», αυτό όφειλε να αντιδράσει καίρια την περίοδο αυτή. Όπως όφειλε και οφείλει και τώρα να δώσει εξηγήσεις ο Κώστας Καραμανλής για τον τρόπο και τις μεθοδεύσεις με τις οποίες η χώρα οδηγήθηκε στην υποδούλωση και την καταστροφή.
Όσο για το «τέλος» του ίδιου του Κώστα Καραμανλή, αυτό συνετελέσθη όταν ο ίδιος, έπειτα από πέντε χρόνια ένοχης «σιωπής», συνετάχθη με τον «εσμό» των πολιτικών προσώπων και των διαπλεκόμενων συμφερόντων που στήριξαν λυσσωδώς το «ναι» στο δημοψήφισμα. Αυτό ακριβώς το σύστημα συμφερόντων, αυτός ο «σκληρός πυρήνας» του «ναι» στήριξε και ανέδειξε τον «δικό του άνθρωπο», τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στην ηγεσία της ΝΔ.
 
Ο ανάγλυφος χαρακτήρας της σύγκρουσης
Όσοι, συνεπώς, αναφέρονται σε σημαντικές εξελίξεις ή σε μείζονες ανατροπές στο πολιτικό σύστημα και στους συσχετισμούς κομματικών και πολιτικών δυνάμεων βρίσκονται εκτός πραγματικότητας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρέλαβε τη νεοφιλελεύθερη/ακροδεξιά «σκυτάλη» από τον Αντώνη Σαμαρά με τυπικό - διαμεσολαβητικό «κρίκο» τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Ούτε ο εσωτερικός συσχετισμός δυνάμεων στη ΝΔ άλλαξε επί της ουσίας ούτε η ιδεολογικοπολιτική του «ατζέντα» μεταβλήθηκε.
Ασφαλώς όμως τα μέτωπα της αντιπαράθεσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, και σε ιδεολογικοπολιτικό και σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, αποκτούν τώρα ξεκάθαρο και ανάγλυφο χαρακτήρα. Η έντονη ταξική διάρθρωση που αποκτά σήμερα η ελληνική κοινωνία, λόγω της βίαιης απόσπασης των εισοδημάτων και της άνισης αναδιανομής, η εκτεταμένη ανεργία και η κατάρρευση ενός σημαντικού τμήματος της μεσαίας τάξης διαμορφώνουν ιστορικού τύπου πολώσεις και αντιθέσεις, που θα εκφραστούν ακόμα εντονότερα και σε κομματικό και σε ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο.
Ο «χώρος» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θα διεμβολιστεί βίαια από την αντιπαράθεση αυτή. Το ΠΑΣΟΚ, που αναζητά ματαίως τόσο την –οριστικώς απωλεσθείσα– «ταυτότητά» του όσο και τους ίδιους τους όρους επιβίωσής του, όπως και τα «κατασκευάσματα» του συστήματος συμφερόντων, το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων, θα βρεθούν στη δίνη του κυκλώνα.
 
Ο νεοφιλελευθερισμός και ο μύθος του Κέντρου
Εδώ και πολλά χρόνια, το «σύστημα Μητσοτάκη» καλλιεργεί τον μύθο του Κέντρου. Η κεντρώα ταυτότητα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη –και αυτή ισχυρώς αμφιλεγόμενη κατά την πρώτη περίοδο της δεκαετίας του 1960– ακυρώθηκε οριστικά με την «πράξη» της Αποστασίας του 1965, κατά την οποία ο ίδιος πρωταγωνίστησε, μια «πράξη» που καταγράφηκε στις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας.
Όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επανεμφανίστηκε, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και μέχρι την πτώση του, υπήρξε διαπρύσιος κήρυκας του αναδυόμενου τότε νεοφιλελεύθερου - αγοραίου προτύπου, φιλοδοξώντας, μάλιστα, να αποτελέσει τον εγχώριο εκφραστή του μεσουρανούντος τότε «διδύμου» Θάτσερ - Ρίγκαν. Ως πρωθυπουργός, εφάρμοσε με τον πλέον ακραίο τρόπο το πρότυπο αυτό και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα γνώρισαν τότε τον πιο γνήσιο εκφραστή τους, διάδοχος του οποίου «αναδείχθηκε» επαξίως ο «εκσυγχρονιστής» Κώστας Σημίτης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί την εξελιγμένη, τη μεταμοντέρνα εκδοχή του νεοφιλελεύθερου προτύπου, προσαρμοσμένου στις ηγεμονικές επιλογές της χρηματοπιστωτικής δομής. Ποια είναι σήμερα η εκδοχή αυτή;
Ο σύγχρονος νεοφιλελευθερισμός μπορεί να ανέχεται μια δέσμη αφηρημένου τύπου δικαιωμάτων, όταν όμως αυτά δεν θίγουν τον «σκληρό πυρήνα» των μηχανισμών της αγοράς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να ψηφίζει, π.χ., το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά ταυτόχρονα διακηρύσσει τον αντικρατισμό του, απολύει χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, καταργεί τους θεσμούς του κράτους πρόνοιας, εκφράζει με τον πιο στυγνό τρόπο τα συμφέροντα της διαπλοκής και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Αυτή η στρατηγική, βεβαίως, δεν έχει καμιά σχέση με την όποια Κεντροδεξιά ή το όποιο Κέντρο. Αυτές οι ταμπέλες χρησιμοποιούνται προσχηματικά προκειμένου να καλύψουν τον αντικοινωνικό και ακροδεξιό ιδεολογικοπολιτικό χαρακτήρα της σύγχρονης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, την οποία ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκφράζει αυθεντικά.
 
ΣΥΡΙΖΑ: Διεύρυνση πολιτικών - κοινωνικών συμμαχιών
Η «διαύγεια» και η ξεκάθαρη ταξική - κοινωνική αντιπαράθεση και σύγκρουση θα πρέπει να οδηγήσουν και στο πέρας των ψευδαισθήσεων που καλλιεργούνται από ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ περί «συνεννόησης» και στήριξης ορισμένων κρίσιμων νομοσχεδίων τόσο από τη ΝΔ όσο κι από τα «ενδιάμεσα» κομματικά σχήματα. Το αντίθετο, μάλιστα: η ψήφιση ή η «συνεννόηση» με κάποια από αυτά, όπως, π.χ., με το κόμμα του Λεβέντη, μόνο απαξία μπορεί να «προσφέρει» στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση.
Το Ποτάμι, άλλωστε, εξεμέτρησε το ζην του. Το νεοφιλελεύθερο «τμήμα» του κινείται με ταχείς ρυθμούς προς τη ΝΔ, την αυθεντική ιδεολογικοπολιτική του «μήτρα», συνειδητοποιώντας ότι ο ρόλος του Ποταμιού να ανακόψει ή και να «προβοκάρει» την κοινωνικοπολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ έχει προ πολλού περαιωθεί.
Για το ΠΑΣΟΚ η «στρατηγική» της οικουμενικής κυβέρνησης ή των κυβερνήσεων «εθνικού σκοπού» με την de facto και de jure συμμετοχή της ΝΔ εξαντλείται πλέον με την παρουσία στην αρχηγία της του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι εναπομείναντες παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν πια άλλα περιθώρια να «συγκατοικήσουν» με τον γιο του «αρχιερέα της Αποστασίας» και τον «Εφιάλτη» του πολιτικού συστήματος. Όσο για σοσιαλδημοκρατικά «φληναφήματα» της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, αυτά ανήκουν περισσότερο στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας.
Αντίθετα, για τον ΣΥΡΙΖΑ η «διαύγεια» της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης, καθώς και ο ξεκάθαρος ταξικός - κοινωνικός της χαρακτήρας προσφέρουν μια ιστορική ευκαιρία να απομονώσει τη ΝΔ, να αποκαλύψει πλήρως την ακροδεξιά – αντικοινωνική της πολιτική στρατηγική και να διαμορφώσει τους όρους ώστε να διευρύνει τις πολιτικές και κοινωνικές του συμμαχίες προς τους χώρους που αποκαλούνται σχηματικά «Κέντρο» και «Κεντροαριστερά».
Ασφαλώς, πέρα από την πολιτική βούληση ή τις επεξεργασίες και τους σχεδιασμούς της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης σημαντικό, ακόμα και καθοριστικό ρόλο θα διαδραματίσουν οι εξελίξεις του επόμενου τριμήνου. Οπωσδήποτε όμως η σταδιακή μετατόπιση και απαγκίστρωση των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών και σοσιαλιστικών κομμάτων από τους «γνήσιους» εκπροσώπους του νεοφιλελευθερισμού και τους υποτελείς της γερμανικής ελίτ διαμορφώνει ένα νέο τοπίο στην Ευρώπη και διανοίγει σοβαρές προοπτικές για νέα συμμαχικά σχήματα διακυβέρνησης, όπως συμβαίνει, π.χ., στην Πορτογαλία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αξιοποιήσει αυτές τις προοπτικές. Να διευρύνει το μέτωπο των κοινωνικών και πολιτικών του συμμαχιών με πράξεις και όχι μόνο με διακηρύξεις, να συσπειρώσει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα με άξονες την κοινωνική δικαιοσύνη, τη ριζική αντιμετώπιση της διαπλοκής, την κατάρτιση και εφαρμογή ενός ρεαλιστικού προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Όσο για το πολιτικό σκηνικό και τα μέτωπα σύγκρουσης, αυτά δεν άλλαξαν, αλλά ξεκαθάρισαν. Από δω κι εμπρός, έκαστος εφ’ ω ετάχθη...
 
* Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης
του Πανεπιστημίου Αθηνών.