Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Γενική Γραμματεία της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων έκαναν σήμερα το πρωί οι ξενοδοχοϋπάλληλοι.
Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι επεδίωξαν να συναντηθούν με τη γενική γραμματέα Βάσω Αλεξανδρίδου για να καταθέσουν το αίτημά τους η εξόφληση των απλήρωτων ξενοδοχοϋπαλλήλων να γίνει από το κράτος το οποίο στη συνέχεια θα εισπράξει τα οφειλόμενα από τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Σταμάτης Πελάης, υποστήριξε ότι υπάρχει προηγούμενο με ανάλογη διαδικασία που ακολουθήθηκε στο εργοστάσιο της Elite, όπου με απόφαση του αρμόδιου υπουργείου οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του εξοφλήθηκαν από τον ΟΑΕΔ. Η συνάντηση με την κ. Αλεξανδρίδου ορίστηκε για το απόγευμα της προσεχούς Δευτέρας καθώς σήμερα βρίσκεται εκτός Κερκύρας.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Άμεση έξοδος από την ευρωζώνη – δεν υπάρχει εναλλακτική λύση !!!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010
Συγκέντρωση διαμαρτυρίσς των ξενοδοχοϋπαλλήλων
Ετικέτες
Κοινωνικά
Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010
Και ο … Χατζηγάκης στα μπλόκα των αγροτών
Ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σωτήρης Χατζηγάκης βρέθηκε στα αγροτικά μπλόκα προκειμένου να … συνομιλήσει με τους αγρότες. “Πέρσι τον καλέσαμε, ήρθε φέτος με ένα χρόνο καθυστέρηση” ήταν η απάντηση των αγροτών, οι οποίοι δεν φάνηκαν και ιδιαίτερα φιλικοί απέναντι στον πρώην υπουργό, ενώ όπως του είπαν δεν έφτασε σε αυτούς κανένα “πακέτο μέτρων”.
Ετικέτες
Κοινωνικά
Κέρκυρα: Πέθανε φίλαθλος κατά τη διάρκεια αγώνα
Πάγωσαν λίγο πριν το τέλος της αναμέτρησης οι ποδοσφαιριστές και οι φίλαθλοι...
που παρακολουθούσαν την αναμέτρηση της τοπικής Βολίδας με τον Τηλυκράτη Λευκάδας, για τον 5ο όμιλο του περιφερειακού πρωταθλήματος. Ένας φίλαθλος των φιλοξενούμενων που είχε ακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα στην Κέρκυρα, άφησε την τελευταία του πνοή, πιθανόν από ανακοπή καρδιάς.
Ο άτυχος φίλαθλος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο με ασθενοφόρο και εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν το θάνατό του...
που παρακολουθούσαν την αναμέτρηση της τοπικής Βολίδας με τον Τηλυκράτη Λευκάδας, για τον 5ο όμιλο του περιφερειακού πρωταθλήματος. Ένας φίλαθλος των φιλοξενούμενων που είχε ακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα στην Κέρκυρα, άφησε την τελευταία του πνοή, πιθανόν από ανακοπή καρδιάς.
Ο άτυχος φίλαθλος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο με ασθενοφόρο και εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν το θάνατό του...
Ετικέτες
Κοινωνικά
Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010
Αβοήθητος στον Ευαγγελισμό
Λεπτό προς λεπτό ο εφιάλτης στα εξωτερικά ιατρεία, σε ημέρα εφημερίας
Είχα ακριβώς 10 χρόνια να περάσω την πόρτα μεγάλου νοσοκομείου σε ημέρα εφημερίας. Διαβάζω τα ρεπορτάζ ότι τα πράγματα στο ΕΣΥ πάνε από το κακό στο χειρότερο και πως τα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται σε πλήρη διάλυση, δεν είχα όμως συνειδητοποιήσει την κατάντια, μέχρι που την έζησα λεπτό προς λεπτό. Επί πέντε μέρες βρίσκομαι σε πανικό μήπως από κακή τύχη βρεθώ ξανά ο ίδιος ή ένα αγαπημένο μου πρόσωπο στη θέση που βρέθηκα το απόγευμα της περασμένης Κυριακής.
Η ώρα είναι 1 το μεσημέρι. Ένας συγγενής μου νιώθει αδιαθεσία από μια πολύ άσχημη δηλητηρίαση και ο γιατρός τον συμβουλεύει τηλεφωνικά να πάει σύντομα σε όποιο νοσοκομείο έχει εφημερία. Νόμιζα ότι αυτή η επίσκεψη θα είναι μία διαδικασία ρουτίνας ώσπου περάσαμε την πόρτα των εξωτερικών ιατρειών του Ευαγγελισμού. Οι πρώτες εικόνες ήταν όμοιες με εκείνες που μεταδίδουν τα ξένα πρακτορεία από νοσοκομεία σε πόλεις που μόλις έχουν βομβαρδιστεί.
Πήραμε το χαρτάκι από μια κουρασμένη κυρία στην είσοδο, η οποία μετά βίας μού ψιθύρισε να το δώσω στη νοσοκόμα και να περιμένω τη σειρά μου: «Μα είναι επείγον», ψέλλισα, χωρίς να πάρω απάντηση.
Σωριάζονταν κάτω. Μπαίνουμε στον διάδρομο, όπου εκατοντάδες άνθρωποι- οι περισσότεροι ηλικιωμένοι και ανήμποροι - περιμένουν όρθιοι, ο ένας πάνω στον άλλον, τη μαγική στιγμή που θα έρθει η σειρά τους να αντικρύσουν τον γιατρό. Η δυσοσμία είναι αβάσταχτη. Τα ουρλιαχτά των ασθενών που φέρνει το ΕΚΑΒ, τα κλάματα των συγγενών που τους ακολουθούν και οι αυταρχικές κραυγές των σεκιουριτάδων που θέλουν να επιβάλλουν τη τάξη, μου τρυπάνε τα μηνίγγια. Κάποιοι δεν αντέχουν την ορθοστασία, σωριάζονται κάτω. Οι συγγενείς τους βρίζουν θεούς και δαίμονες, αλλά κανένας δεν έχει διάθεση να τους ακούσει. Όσοι είναι εκεί, έχει ο καθένας τον δικό του σταυρό. «Βοηθήστε με. Η μαμά μου θα πεθάνει», φωνάζει μια γυναίκα γύρω στα σαράντα που είδε την ηλικιωμένη μητέρα της να σωριάζεται από την ταλαιπωρία στο δάπεδο. Κανένας δεν της έδωσε σημασία.
Μάταια αναζητώ κάποιον να του πω ότι τον άνθρωπο που συνοδεύω πρέπει να τον δει σύντομα ο γιατρός. Πρόσβαση έχω μόνο στον «άγριο» σεκιουριτά που λέει πάντα το ίδιο: «Δεν ξέρω κύριε. Θα σας φωνάξουν οι νοσοκόμες, μέσα πεθαίνει κόσμος. Περιμένετε, είπαμε».
Δύσκολη η πρόσβαση. Και έλεγε αλήθεια- μπροστά στα μάτια μας ξεψύχησε ένας άνθρωπος γύρω στα 50 που έφτασε με έμφραγμα. «Άκρη», ούρλιαζαν οι τραυματιοφορείς προσπαθώντας να ανοίξουν χώρο στον κατάμεστο διάδρομο να φθάσει το φορείο στο Καρδιολογικό και ταυτόχρονα έδιναν δυνατές γροθιές στην καρδιά του άτυχου. Μόλις κατάφεραν με πολύ κόπο να βάλουν επιτέλους τον ασθενή στο ιατρείο, ήταν ήδη αργά. Θυμήθηκα τον Ανδρέα Καραμπίνη, διευθυντή της Εντατικής του Γενικού Κρατικού, που έλεγε ότι οι περισσότεροι ασθενείς πεθαίνουν στη χώρα μας γιατί η πρόσβαση στα νοσοκομεία της Αθήνας είναι εξαιρετικά δύσκολη και μέχρι να φτάσει στα εξωτερικά ιατρεία ένας καρδιοπαθής ή πολυτραυματίας είναι ήδη αργά.
Η ώρα έχει φτάσει 4.30. Περιμένουμε στην ουρά περισσότερο από δύο ώρες. Τα έκτακτα περιστατικά φτάνουν με το ΕΚΑΒ το ένα με το άλλο. Γιατροί και νοσοκόμες πέφτουν πάνω στους βαριά ασθενείς, να σώσουν όσους μπορούν. Έτσι κανένας δεν ασχολείται με εκείνους που περιμένουν στην ουρά και δείχνουν να στέκονται- ακόμη- στα ποδιά τους.
Κανένας δεν ακούει. «Πέρασαν τρεις ώρες και δεν αισθάνομαι χειρότερα. Άρα, δεν έχω κάτι σοβαρό. Πάμε σπίτι να καλέσουμε έναν γιατρό. Δεν αντέχω άλλο εδώ» λέει ο ασθενής που συνοδεύω. Κάνω το λάθος να συμφωνήσω μαζί του. Μόλις απομακρυνόμαστε 200 μέτρα από το νοσοκομείο σωριάζεται στο πεζοδρόμιο. Πανικοβλημένος και με κρύο ιδρώτα να με λούζει, φωνάζω «βοήθεια», αλλά ποιος να με ακούσει. Βλέπω ένα ασθενοφόρο στα πέντε μέτρα. «Βοηθήστε με να φτάσει ο άνθρωπος στο νοσοκομείο» τους λέω. «Δεν μπορούμε, φίλε, πάμε για άλλο περιστατικό» μου απάντησε αδιάφορα ο οδηγός και πάτησε γκάζι.
Έσυρα τον ασθενή μου ούτε ξέρω πώς μέχρι την πόρτα του νοσοκομείου. Βλέπω παρατημένο ένα φορείο με βρώμικα σεντόνια από άλλον ασθενή, τον ρίχνω πάνω και τρέχω σπρώχνοντας το φορείο στους διαδρόμους. Ο ασθενής μου ήταν πλέον «έκτακτο περαστικό». Μπαίνω στα ιατρεία παρά τις αντιρρήσεις του αγενούς σεκιουριτά. Ένας συμπαθής ψαρομάλλης γιατρός τρέχει αμέσως και κάνει όλα όσα πρέπει. Το ίδιο έκανε παράλληλα σε άλλους 10 ασθενείς. «Ιατρική σε συνθήκες πολέμου» μου ψιθύρισε. Και τότε άρχισα να συνειδητοποιώ αυτά που διαβάζω: ότι ο Ευαγγελισμός σε κάθε εφημερία δέχεται 1.550 περιστατικά, προσφέρει υπηρεσίες σε 55.000 ασθενείς τον χρόνο, ενώ έχει 1.400 οργανικές θέσεις προσωπικού κενές.
«Το προσωπικό μειώνεται διαρκώς και οι ασθενείς πολλαπλασιάζονται. Οκτακόσιες χιλιάδες αλλοδαποί έχουν έρθει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Όλοι αυτοί καταλήγουν στα πέντε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία», μου έλεγε ο συμπαθής γιατρός μόλις ο ασθενής μου είχε αρχίσει να ηρεμεί. Πράγματι θαύμασα τον επαγγελματισμό των κατάκοπων γιατρών στην εφημερία του Ευαγγελισμού, αλλά και των ηρωισμό των νοσοκόμων. Είναι ελάχιστοι για τον κόσμο που καλούνται να νοσηλεύσουν, προσπαθούν σε έναν οργανισμό διοικητικά διαλυμένο και πλήρως απορρυθμισμένο να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί από το ανύπαρκτο πλέον Σύστημα Υγείας μας.
Στα ράντζα. Τον πραγματικό εφιάλτη τον είδα δύο ώρες μετά, όταν ο συγγενής μου διακομίστηκε σε έναν διάδρομο για νοσηλεία. Βαριά και ελαφρώς ασθενείς, άστεγοι, περιθωριακοί, σαν να είχαν ραντεβού με το πόνο, πήραν θέση στα ράντζα του 8ου ορόφου. Οι νοσοκόμες είχαν βάλει στα πόδια τους φτερά. «Σας βρίζουν ε;» ρώτησα μία από αυτές. «Τι φταίνε οι άνθρωποι. Εμένα βλέπουν, εμένα βρίζουν».
Δυσοσμία. Μετά τα μεσάνυχτα, η μπόχα ήταν αφόρητη. Κάθε τρεις και λίγο κάποιοι ανοίγουν τα παράθυρα να φύγει η βρωμιά και δέχονται τις επιθέσεις των υπολοίπων. Οι ασθενείς που ήταν τυχεροί να έχουν συγγενείς στο πλευρό τους μπορούσαν να εξυπηρετηθούν. Οι μοναχικοί άνθρωποι εκλιπαρούσαν για λίγη βοήθεια τους περαστικούς. «Το Σύστημα Υγείας όπως κατάντησε προσβάλλει και αδικεί πρώτα τους αρρώστους και τους συγγενείς τους, και μετά τους γιατρούς και τους νοσηλευτές» μου λέει κάποιος γιατρός.
Φύγαμε το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Κουβαλώ μαζί μου τη βαριά μπόχα του διαδρόμου και πολύ θυμό. Έχω πειστεί ότι για να βγεις ζωντανός απ΄ αυτήν την κόλαση είναι θέμα τύχης: να βρεθεί μπροστά σου τη σωστή στιγμή ο σωστός γιατρός που έχει τον χρόνο να ασχοληθεί μαζί σου. Θλίβομαι και φοβάμαι.
«
--------------------------------
Πηγή: Τα ΝΕΑ
Η ώρα είναι 1 το μεσημέρι. Ένας συγγενής μου νιώθει αδιαθεσία από μια πολύ άσχημη δηλητηρίαση και ο γιατρός τον συμβουλεύει τηλεφωνικά να πάει σύντομα σε όποιο νοσοκομείο έχει εφημερία. Νόμιζα ότι αυτή η επίσκεψη θα είναι μία διαδικασία ρουτίνας ώσπου περάσαμε την πόρτα των εξωτερικών ιατρειών του Ευαγγελισμού. Οι πρώτες εικόνες ήταν όμοιες με εκείνες που μεταδίδουν τα ξένα πρακτορεία από νοσοκομεία σε πόλεις που μόλις έχουν βομβαρδιστεί.
Πήραμε το χαρτάκι από μια κουρασμένη κυρία στην είσοδο, η οποία μετά βίας μού ψιθύρισε να το δώσω στη νοσοκόμα και να περιμένω τη σειρά μου: «Μα είναι επείγον», ψέλλισα, χωρίς να πάρω απάντηση.
Σωριάζονταν κάτω. Μπαίνουμε στον διάδρομο, όπου εκατοντάδες άνθρωποι- οι περισσότεροι ηλικιωμένοι και ανήμποροι - περιμένουν όρθιοι, ο ένας πάνω στον άλλον, τη μαγική στιγμή που θα έρθει η σειρά τους να αντικρύσουν τον γιατρό. Η δυσοσμία είναι αβάσταχτη. Τα ουρλιαχτά των ασθενών που φέρνει το ΕΚΑΒ, τα κλάματα των συγγενών που τους ακολουθούν και οι αυταρχικές κραυγές των σεκιουριτάδων που θέλουν να επιβάλλουν τη τάξη, μου τρυπάνε τα μηνίγγια. Κάποιοι δεν αντέχουν την ορθοστασία, σωριάζονται κάτω. Οι συγγενείς τους βρίζουν θεούς και δαίμονες, αλλά κανένας δεν έχει διάθεση να τους ακούσει. Όσοι είναι εκεί, έχει ο καθένας τον δικό του σταυρό. «Βοηθήστε με. Η μαμά μου θα πεθάνει», φωνάζει μια γυναίκα γύρω στα σαράντα που είδε την ηλικιωμένη μητέρα της να σωριάζεται από την ταλαιπωρία στο δάπεδο. Κανένας δεν της έδωσε σημασία.
Μάταια αναζητώ κάποιον να του πω ότι τον άνθρωπο που συνοδεύω πρέπει να τον δει σύντομα ο γιατρός. Πρόσβαση έχω μόνο στον «άγριο» σεκιουριτά που λέει πάντα το ίδιο: «Δεν ξέρω κύριε. Θα σας φωνάξουν οι νοσοκόμες, μέσα πεθαίνει κόσμος. Περιμένετε, είπαμε».
Δύσκολη η πρόσβαση. Και έλεγε αλήθεια- μπροστά στα μάτια μας ξεψύχησε ένας άνθρωπος γύρω στα 50 που έφτασε με έμφραγμα. «Άκρη», ούρλιαζαν οι τραυματιοφορείς προσπαθώντας να ανοίξουν χώρο στον κατάμεστο διάδρομο να φθάσει το φορείο στο Καρδιολογικό και ταυτόχρονα έδιναν δυνατές γροθιές στην καρδιά του άτυχου. Μόλις κατάφεραν με πολύ κόπο να βάλουν επιτέλους τον ασθενή στο ιατρείο, ήταν ήδη αργά. Θυμήθηκα τον Ανδρέα Καραμπίνη, διευθυντή της Εντατικής του Γενικού Κρατικού, που έλεγε ότι οι περισσότεροι ασθενείς πεθαίνουν στη χώρα μας γιατί η πρόσβαση στα νοσοκομεία της Αθήνας είναι εξαιρετικά δύσκολη και μέχρι να φτάσει στα εξωτερικά ιατρεία ένας καρδιοπαθής ή πολυτραυματίας είναι ήδη αργά.
Η ώρα έχει φτάσει 4.30. Περιμένουμε στην ουρά περισσότερο από δύο ώρες. Τα έκτακτα περιστατικά φτάνουν με το ΕΚΑΒ το ένα με το άλλο. Γιατροί και νοσοκόμες πέφτουν πάνω στους βαριά ασθενείς, να σώσουν όσους μπορούν. Έτσι κανένας δεν ασχολείται με εκείνους που περιμένουν στην ουρά και δείχνουν να στέκονται- ακόμη- στα ποδιά τους.
Κανένας δεν ακούει. «Πέρασαν τρεις ώρες και δεν αισθάνομαι χειρότερα. Άρα, δεν έχω κάτι σοβαρό. Πάμε σπίτι να καλέσουμε έναν γιατρό. Δεν αντέχω άλλο εδώ» λέει ο ασθενής που συνοδεύω. Κάνω το λάθος να συμφωνήσω μαζί του. Μόλις απομακρυνόμαστε 200 μέτρα από το νοσοκομείο σωριάζεται στο πεζοδρόμιο. Πανικοβλημένος και με κρύο ιδρώτα να με λούζει, φωνάζω «βοήθεια», αλλά ποιος να με ακούσει. Βλέπω ένα ασθενοφόρο στα πέντε μέτρα. «Βοηθήστε με να φτάσει ο άνθρωπος στο νοσοκομείο» τους λέω. «Δεν μπορούμε, φίλε, πάμε για άλλο περιστατικό» μου απάντησε αδιάφορα ο οδηγός και πάτησε γκάζι.
Έσυρα τον ασθενή μου ούτε ξέρω πώς μέχρι την πόρτα του νοσοκομείου. Βλέπω παρατημένο ένα φορείο με βρώμικα σεντόνια από άλλον ασθενή, τον ρίχνω πάνω και τρέχω σπρώχνοντας το φορείο στους διαδρόμους. Ο ασθενής μου ήταν πλέον «έκτακτο περαστικό». Μπαίνω στα ιατρεία παρά τις αντιρρήσεις του αγενούς σεκιουριτά. Ένας συμπαθής ψαρομάλλης γιατρός τρέχει αμέσως και κάνει όλα όσα πρέπει. Το ίδιο έκανε παράλληλα σε άλλους 10 ασθενείς. «Ιατρική σε συνθήκες πολέμου» μου ψιθύρισε. Και τότε άρχισα να συνειδητοποιώ αυτά που διαβάζω: ότι ο Ευαγγελισμός σε κάθε εφημερία δέχεται 1.550 περιστατικά, προσφέρει υπηρεσίες σε 55.000 ασθενείς τον χρόνο, ενώ έχει 1.400 οργανικές θέσεις προσωπικού κενές.
«Το προσωπικό μειώνεται διαρκώς και οι ασθενείς πολλαπλασιάζονται. Οκτακόσιες χιλιάδες αλλοδαποί έχουν έρθει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Όλοι αυτοί καταλήγουν στα πέντε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία», μου έλεγε ο συμπαθής γιατρός μόλις ο ασθενής μου είχε αρχίσει να ηρεμεί. Πράγματι θαύμασα τον επαγγελματισμό των κατάκοπων γιατρών στην εφημερία του Ευαγγελισμού, αλλά και των ηρωισμό των νοσοκόμων. Είναι ελάχιστοι για τον κόσμο που καλούνται να νοσηλεύσουν, προσπαθούν σε έναν οργανισμό διοικητικά διαλυμένο και πλήρως απορρυθμισμένο να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί από το ανύπαρκτο πλέον Σύστημα Υγείας μας.
Στα ράντζα. Τον πραγματικό εφιάλτη τον είδα δύο ώρες μετά, όταν ο συγγενής μου διακομίστηκε σε έναν διάδρομο για νοσηλεία. Βαριά και ελαφρώς ασθενείς, άστεγοι, περιθωριακοί, σαν να είχαν ραντεβού με το πόνο, πήραν θέση στα ράντζα του 8ου ορόφου. Οι νοσοκόμες είχαν βάλει στα πόδια τους φτερά. «Σας βρίζουν ε;» ρώτησα μία από αυτές. «Τι φταίνε οι άνθρωποι. Εμένα βλέπουν, εμένα βρίζουν».
Δυσοσμία. Μετά τα μεσάνυχτα, η μπόχα ήταν αφόρητη. Κάθε τρεις και λίγο κάποιοι ανοίγουν τα παράθυρα να φύγει η βρωμιά και δέχονται τις επιθέσεις των υπολοίπων. Οι ασθενείς που ήταν τυχεροί να έχουν συγγενείς στο πλευρό τους μπορούσαν να εξυπηρετηθούν. Οι μοναχικοί άνθρωποι εκλιπαρούσαν για λίγη βοήθεια τους περαστικούς. «Το Σύστημα Υγείας όπως κατάντησε προσβάλλει και αδικεί πρώτα τους αρρώστους και τους συγγενείς τους, και μετά τους γιατρούς και τους νοσηλευτές» μου λέει κάποιος γιατρός.
Φύγαμε το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Κουβαλώ μαζί μου τη βαριά μπόχα του διαδρόμου και πολύ θυμό. Έχω πειστεί ότι για να βγεις ζωντανός απ΄ αυτήν την κόλαση είναι θέμα τύχης: να βρεθεί μπροστά σου τη σωστή στιγμή ο σωστός γιατρός που έχει τον χρόνο να ασχοληθεί μαζί σου. Θλίβομαι και φοβάμαι.
«
Παράθεση:
Δεν ξέρω κύριε. Θα σας φωνάξουν οι νοσοκόμες, μέσα πεθαίνει κόσμος. Περιμένετε, είπαμε». Ήδη όμως περιμέναμε- εμείς και εκατοντάδες (κυρίως) ηλικιωμένοι και ανήμποροι - για περισσότερο από δύο ώρες Κουβαλώ μαζί μου τη βαριά μπόχα του διαδρόμου και πολύ θυμό. Έχω πειστεί ότι για να βγεις ζωντανός από αυτή την κόλαση είναι θέμα τύχης: να βρεθεί μπροστά σου τη σωστή στιγμή ο σωστός γιατρός που έχει τον χρόνο να ασχοληθεί μαζί σου. Θλίβομαι και φοβάμαι Οι πρώτες εικόνες ήταν όμοιες με εκείνες που μεταδίδουν τα ξένα πρακτορεία από νοσοκομεία σε πόλεις που μόλις έχουν βομβαρδιστεί |
Πηγή: Τα ΝΕΑ
Ετικέτες
Κοινωνικά
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Πέθανε ο Νίκος Κακαουνάκης

Στις 22 Νοεμβρίου ο Νίκος Κακαουνάκης, που αντιμετώπιζε εδώ και χρόνια προβλήματα υγείας, εισήχθη στον «Ευαγγελισμό» όπου υπεβλήθη σε επέμβαση για αφαίρεση πολύποδα.
Πέντε ημέρες αργότερα έκανε κανονικά την εκπομπή του στο ραδιοφωνικό σταθμό Flash.
Στις 29 Νοεμβρίου, όμως, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και διακομίζεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Από το σημείο αυτό αρχίζει η τελευταία περιπέτεια του Νίκου Κακαουνάκη λόγω των επιπλοκών που παρουσίασε μετά από μία ενδονοσοκομειακή λοίμωξη.
Στις 25 Δεκεμβρίου εισάγεται στην εντατική του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», όπου οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά και στη συνέχεια διακομίζεται στο «Ιασώ» όπου νοσηλεύεται επί τρεις ημέρες διασωληνωμένος και σε καταστολή.
Την Τετάρτη, οι γιατροί έχασαν τις ελπίδες τους και τον αποσύνδεσαν από τη συσκευή μηχανικής υποστήριξης, με τη σύμφωνη γνώμη των συγγενών του.
Δύο ημέρες πριν το θάνατό του η υγεία του είχε παρουσιάσει κάποια βελτίωση, παρά την πολυοργανική ανεπάρκεια από την οποία έπασχε. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα ταφεί στην πατρίδα του, τα Χανιά...
Ο Νίκος Κακαουνάκης καταγόταν από αγροτική οικογένεια της Πολυρρήνιας Κισσάμου του νομού Χανίων. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, έχασε σε μικρή ηλικία τον πατέρα του και μεγάλωσε βοηθώντας την οικογένειά του. Αποφοίτησε από εκκλησιαστική σχολή.
Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική σταδιοδρομία του από το Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη και κατά τη μεταπολίτευση διακρίθηκε για τις έρευνές του σχετικά με την περίοδο της Χούντας.
Εργάστηκε στο συγκρότημα Αλαφούζου, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του Σκαϊ. Στη συνέχεια εργάστηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash και εξέδωσε την εφημερίδα «Καρφί».
Επίσης εργάστηκε ως σχολιαστής στους τηλεοπτικούς σταθμούς Mega, Alpha και Alter.
Συλλυπητήρια από τον Γ. Πάπανδρέου
Τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του δημοσιογράφου, εξέφρασε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου: «Ο Νίκος Κακαουνάκης έγραψε τη δική του προσωπική ιστορία στην δημοσιογραφία, στον Τύπο, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση. Ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος και εκπρόσωπος μιας γενιάς δημοσιογράφων που ταυτίστηκαν με το ρεπορτάζ και την έρευνα. Δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται για αυτά που πίστευε. Και οι αγώνες του για τη Δημοκρατική Παράταξη τον κατέστησαν προνομιακό συνομιλητή με τους απλούς καθημερινούς συνανθρώπους μας, που επιζητούσαν να ακουστεί η φωνή τους. Αυτό προσπάθησε να πετύχει και με το δημιούργημά του, «Το Καρφί», για το οποίο ήταν περήφανος. Είχε άποψη και την έλεγε πάντα χωρίς φόβο», δήλωσε ο κ. Παπανδρέου.
Ετικέτες
Κοινωνικά
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Φανατικός μουσουλμάνος Δήμαρχος αρνείται τη λειτουργία ελληνόφωνων νηπιαγωγείων
Φιλύρα: Πόλεμος για 4 νηπιαγωγεῖα!
Στυγνοί εκβιασμοί, κλίμα τρομοκρατίας
κλειστά σχολεία και διορισμοί καθ΄υπόδειξιν
πηγή kostasxan.blogspot.com
Στυγνοί εκβιασμοί, κλίμα τρομοκρατίας
κλειστά σχολεία και διορισμοί καθ΄υπόδειξιν
Σε οποιοδήποτε άλλο κράτος της Ευρώπης, θα τιμωρούνταν αυστηρότατα από το νόμο οποιοσδήποτε τολμούσε να παρεμβληθεί και να ορίσει την ποιότητα και την εν γένει εκπαίδευση των νέων, σύμφωνα με τα προσωπικά του κριτήρια... Σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος, η πολιτεία θα είχε παρέμβει και θα είχε εξαναγκάσει την εφαρμογή του νόμου, ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίζει τους πάντες με ίσα κριτήρια...
Αυτά θα συνέβαιναν οπουδήποτε, ίσως και στα βάθη της ζούγκλας του Αμαζονίου, αλλά στην Ελλάδα, αρκεί να είναι κάποιος ψευτοτσαμπουκάς και φανατικός τουρκολάγνος για να είναι υπεράνω του νόμου, να τον παραβιάζει ασύστολα και να ασκεί κλίμα τρομοκρατίας σε οποιονδήποτε δεν αποδέχεται ή δεν ακολουθεί πιστά τις δικές του(
αποφάσεις. Αν ο ψευτοτσαμπουκάς είναι και δήμαρχος και μουσουλμάνος, τότε όχι μόνο είναι πάνω από το νόμο, αλλά μπορεί να φτιάχνει δικούς του νόμους, να μην ακολουθεί και να μην σέβεται καμία αρχή, πέρα από την Τουρκική Προξενική αρχή της Κομοτηνής.
Η ιστορία μας μεταφέρθηκε από τον ιστότοπο του "Προξενείο-Στοπ!!!" και έχει μεγάλο ενδιαφέρον, προκειμένου κάποιοι να αντιληφθούν πως στη Θράκη οι νόμοι δεν έχουν ισχύ παρά μόνο σε εκείνους που αποδέχονται πως βρίσκονται στην Ελλάδα και είναι Έλληνες πολίτες!!! Μάλιστα, ο νόμος είναι ιδιαίτερα σκληρός σε όσους τον σέβονται, ενώ ιδιαίτερα γλυκύς σε όσους τον περιφρονούν... Είναι δυνατόν; Διαβάστε τη συνέχεια και προσθέστε το δικό σας σχόλιο. Ίσως έτσι τα υπουργεία, οι αρμόδιοι και ο πρωθυπουργός συνταχθούν υπέρ της άσκησης πολιτικής που θα εξαναγκάσει κάποιους ψευτοτσαμπουκάδες να τρομοκρατούν ή κατά σύστημα να εργάζονται προς την κατεύθυνση υποβιβασμού και εγκλωβισμού των μουσουλμάνων κατοίκων της Θράκης.
"Ἕνα ἀκόμα σκάνδαλο τουρκικῆς αὐθαιρεσίας ἐκτυλίσσεται τό τελευταῖο δίμηνο στή Θράκη καί ἡ σιωπή τῶν πάντων καλύπτει τούς θρασύδειλους δράστες. Εἶναι γνωστό ὅτι οἱ χαμηλοί τόνοι ἀποτελοῦν τή βάση κάθε πολιτικῆς μας, κάτι εὐνόητο μέχρις ἑνός σημείου. ἐπειδή ὅμως τό σημεῖο αὐτό στήν προκειμένη περίπτωση ἔχει πρό πολλοῦ ξεπεραστεῖ, σᾶς παρουσιάζουμε τά πρόσφατα ἆθλα τοῦ δημάρχου Φιλύρας, Χασάν Κιασήφ, σέ σχέση μέ τά τέσσερα νέα νηπιαγωγεῖα στά χωριά τοῦ δήμου του.
Πρόκειται γιά τά νηπιαγωγεῖα πού ἵδρυσε ἡ ἑλληνική πολιτεία στά χωριά Λαμπρό, Ἀρχοντικά, Βάκος καί Ἄρατος, στά πλαίσια τῆς προσπάθειάς της νά παράσχει προσχολική ἐκπαίδευση στό σύνολο τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, ἄρα καί τῶν μουσουλμάνων τῆς θρακικῆς ὑπαίθρου. Τά τρία ἀπό αὐτά τοποθετήθηκαν (πρόκειται γιά κατασκευές προκάτ) σέ αὔλιους χώρους μειονοτικῶν σχολείων καί τό ἕνα, αὐτό τοῦ Λαμπροῦ, σέ οἰκόπεδο πού ἀγόρασε τό ἑλληνικό Δημόσιο ἀπό ἰδιώτη μέσα στό χωριό.
Πρίν τήν ἔναρξη τῆς σχολικῆς χρονιᾶς, οἱ ἁρμόδιοι τῆς Ἐκπαίδευσης στήν περιοχή ἦρθαν σέ συνεννόηση μέ τόν δήμαρχο, προκειμένου νά ρυθμιστοῦν οἱ λεπτομέρειες γιά τήν λειτουργία τῶν νηπιαγωγείων. Αὐτός προέβαλε βεβαίως τό γνωστό τουρκικό αἴτημα γιά δίγλωσσα (δηλ. τουρκόφωνα κατά βάση) νηπιαγωγεῖα, οἱ ὑπηρεσιακοί παράγοντες τοῦ ἐξήγησαν ὅτι τέτοιο πρᾶγμα δέν προβλέπεται ἀλλά καί τόν καθησύχασαν πώς γιά τά ὅποια προβλήματα ἐπικοινωνίας τῶν παιδιῶν μέ τήν νηπιαγωγό, θά ὑπάρχει κάποια κοπέλα τοῦ χωριοῦ πού θά διορίζεται ὡς καθαρίστρια, μά θά βρίσκεται ἐκεῖ καί γιά νά διευκολύνει (μέ τό ἀζημίωτο) τό ἔργο τῆς ἐκπαιδευτικοῦ. Ἡ συμφωνία ὑποτίθεται ὅτι ἐπετεύχθη.
Ἔλα ὅμως πού ὁ κύριος Χασάν εἴτε κάτι παρεξήγησε εἴτε ἄλλαξε προεκλογικά γνώμη! Νάτος λοιπόν νά ἀπαιτεῖ μέ τήν ἔναρξη τῆς σχολικῆς χρονιᾶς νά διοριστοῦν ἐδῶ καί τώρα 4 νηπιαγωγοί, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα ἔφερε σέ χαρτάκι πού ἐνεχείρησε στούς δικούς μας! Κι ὅταν τοῦ ἐξηγήσανε ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατον νά συμβεῖ κάτι τέτοιο, δήλωσε ὅτι δέν πρόκειται νά λειτουργήσει κανένα ἀπό τά τέσσερα νηπιαγωγεῖα στό τσιφλίκι του. Πῆγε στόν Ἄρατο καί ἔδιωξε κακῆν κακῶς τήν νηπιαγωγό, ἀπειλώντας την νά μήν ξαναγυρίσει ἄν δέν διοριστεῖ καί «ἡ δική τους». Πῆγε στό Λαμπρό, ὅπου οἱ γονεῖς ἤδη στέλνανε 6-7 πιτσιρίκια, καί κλείδωσε τό νηπιαγωγεῖο, πετώντας ἔξω τούς πάντες καί ἀπειλώντας τήν νηπιαγωγό μέχρι καί μέ χειροδικία! Ἐπενέβησαν οἱ ἁρμόδιοι γιά νά τόν συνετίσουν, ἐμφανίστηκε καί ὁ βουλευτής Ροδόπης Ἀχμέτ Χατζηοσμάν, ὁ ὁποῖος συνηγόρησε στήν παρανομία τοῦ ἔξαλλου δημάρχου, γράφοντας στά παλιά του τά παπούτσια τόν νόμο καί τήν πολιτεία πού ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσωπεῖ. Ἀκολούθησε μιά σύσκεψη στή νομαρχία, ὅπου τοῦ ἔγιναν συστάσεις νά τηρεῖ τούς τύπους καί τοὐλάχιστον δημοσίως νά κρατᾶ τά προσχήματα καί τή νομιμότητα. Ἐνημερώθηκε τό ὑπουρ-γεῖο Παιδείας γιά τά τεκταινόμενα, μά δέν ἔκανε τό παραμικρό, οὔτε κἄν ἀπάντησε στήν ἀναφορά πού ἔλαβε. Σήμερα ἔχουμε περάσει τούς δυό μῆνες μετά τήν ἔναρξη τῆς σχολικῆς χρονιᾶς καί ἡ κατάσταση παραμένει βαλτωμένη στό ἴδιο σημεῖο: Ἐκεῖ πού τά τσαμπουκαλίκια ἑνός…Κρομανιόν σταμάτησαν τήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου καί διέλυσαν κάθε ἔννοια κοινῆς λογικῆς καί ἔννομης τάξης.
Θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι δέν ἦταν παρά μία (ἀκόμη) ὑπεραντίδραση τοῦ Χασάν, πού ἔχει περίεργο θυμικό. Παράλληλα ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἔχει καί μία ἰδιότυπη ἀντίληψη περί νομιμότητας κι ἔγινε φανερό αὐτό καί στήν παρούσα περίσταση. Ποιός φταίει ὅμως; Ποιοί πᾶνε κάθε φορά καί τόν καλύπτουν στίς διάφορες ὑποθέσεις τοῦ δήμου του, εἴτε ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων εἴτε καί πρίν φτάσει ἐκεῖ τό πρᾶγμα;
Τήν ἴδιαν, ἄλλωστε, ἀχρεία στάση τηροῦν ὅλοι οἱ μειονοτικοί πολιτευτές γιά τό ζήτημα τῶν νηπιαγωγείων, ὅπου κι ἄν βρεθοῦν. Παράδειγμα ὁ Ἀλή Μέρτογλου, ὁ ὁποῖος στίς 29 Ὀκτωβρίου ἔδωσε μία παράσταση νομιμοφροσύνης στίς τουρκικές προ-τεραιότητες ἐνώπιον τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου Κομοτηνῆς. Ἀφορμή ἡ συζήτηση γιά τή σχολική ἐπιτροπή τοῦ νηπιαγωγείου στόν Κάλχα. Βρῆκε λοιπόν τήν εὐκαιρία κι αὐτός νά πεῖ τίς ἴδιες ἀθλιότητες, ὅτι «ὁ κόσμος τῆς μειονότητας δέν τά δέχεται τά μή δίγλωσσα νηπιαγωγεῖα», ὅτι δέν ξεκαθαρίστηκε ποιά θά εἶναι ἡ παρεχόμενη ἐκπαίδευση (!), ὅτι ὁ τότε ὑπουργός Παιδείας Ε. Στυλιανίδης δέν εἶχε δεχθεῖ τούς μειονοτικούς βουλευτές γιά τό θέμα καί ἄλλα. Μέ τήν ἴδια προξενική γραμμή συντάχθηκε καί ὁ …«σεσημασμένος» Δάμων Δαμιανός.
Γιά ποιόν λόγο ὅμως οἱ Τοῦρκοι ἐπιμένουν στά «δίγλωσσα νηπιαγω-γεῖα» μέ τόσο πάθος; Εἶναι πρόδηλο πώς ἡ ὤσμωση τῶν δύο στοιχείων τούς χαλάει τά σχέδια. Τό γκέττο εἶναι πού τούς ἐξυπηρετεῖ. Ἄν καταφέρουν νά ἐπεκτείνουν τό αἶσχος τῆς μειονοτικῆς ἐκπαίδευσης καί στά νήπια, θά κρατήσουν ἀκόμα περισσότερους μαθητές καί γονεῖς μακρυά ἀπό τήν πλειονοτική κοινωνία καί τίς προοπτικές της. Χώρια ὅτι θά ἐμπνεύσουν τόν (ἀτα)τουρκισμό καί σέ Πομάκους καί Ρομά πού θά βλέπουν τά παιδιά τους νά τά ἐκπαιδεύει τουρκόφωνη νηπιαγωγός ἤδη ἀπό τά προσχολικά τους χρόνια! Στόν βαθμό πού ἡ ἑλληνική πολιτεία ἐμπλέκεται στήν καθημερινότητα τῶν μουσουλμάνων μέ τρόπο θετικό, τά σχέδια γιά ποδηγέτηση τοῦ μειονοτικοῦ κόσμου σέ ἄλλες ἀτραπούς ματαιώνονται.
Σέ τίνος τήν πλάτη ὑλοποιοῦνται ὅλα τοῦτα; Φυσικά στῶν ἁπλῶν μουσουλμάνων συντοπιτῶν μας, τουρκογενῶν καί μή. Παράδειγμα τό Λαμπρό, ὅπου 1-2 γονεῖς μετά τό κλείσιμο τοῦ νηπιαγωγείου προσπάθησαν νά στείλουν τά παιδιά τους στό δημόσιο νηπιαγωγεῖο τῆς γειτονικῆς Γρατινῆς. Ἡ νηπιαγωγός ὅμως, ὅπως ἦταν φυσικό, τούς ὑπέδειξε πώς νηπιαγωγεῖο ἔχει τό χωριό τους, νά τά στείλουν λοιπόν ἐκεῖ. Καί τί ἀπάντησαν οἱ ἄνθρωποι; «Δέν μποροῦμε νά τά στείλουμε ἐκεῖ, φοβόμαστε»!!!
Ἀδιανόητο; Κι ὅμως, ἀληθινό: Ἡ μειονοτική ἡγεσία, ὡς μαριονέτα τῆς προξενικῆς γραμμῆς, ἐπιβάλλει τόν τουρκισμό στόν μουσουλμανικό πληθυσμό, μέσα στή χώρα μας!"
Και η απορία συνεχίζει να πλανάται: Ζούμε σε κράτος που σέβεται, τιμά και προστατεύει τους πολίτες και τους θεσμούς του;
Μία κίνηση κατά της δράσης όλων αυτών που αυθαιρετούν εις βάρος των κατοίκων της Θράκης, έχει ξεκινήσει: ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ-ΣΤΟΠ!!! Επισκεφθείτε τον δικτυακό αυτό τόπο και ψηφίστε για την απομάκρυνση του Τουρκικού Προξενείου. Χωρίς αυτό στη Θράκη, οι "λεβέντες" και οι "τσαμπουκάδες" θα μεταμορφωθούν σε "παρθένες"...
Αυτά θα συνέβαιναν οπουδήποτε, ίσως και στα βάθη της ζούγκλας του Αμαζονίου, αλλά στην Ελλάδα, αρκεί να είναι κάποιος ψευτοτσαμπουκάς και φανατικός τουρκολάγνος για να είναι υπεράνω του νόμου, να τον παραβιάζει ασύστολα και να ασκεί κλίμα τρομοκρατίας σε οποιονδήποτε δεν αποδέχεται ή δεν ακολουθεί πιστά τις δικές του(
Η ιστορία μας μεταφέρθηκε από τον ιστότοπο του "Προξενείο-Στοπ!!!" και έχει μεγάλο ενδιαφέρον, προκειμένου κάποιοι να αντιληφθούν πως στη Θράκη οι νόμοι δεν έχουν ισχύ παρά μόνο σε εκείνους που αποδέχονται πως βρίσκονται στην Ελλάδα και είναι Έλληνες πολίτες!!! Μάλιστα, ο νόμος είναι ιδιαίτερα σκληρός σε όσους τον σέβονται, ενώ ιδιαίτερα γλυκύς σε όσους τον περιφρονούν... Είναι δυνατόν; Διαβάστε τη συνέχεια και προσθέστε το δικό σας σχόλιο. Ίσως έτσι τα υπουργεία, οι αρμόδιοι και ο πρωθυπουργός συνταχθούν υπέρ της άσκησης πολιτικής που θα εξαναγκάσει κάποιους ψευτοτσαμπουκάδες να τρομοκρατούν ή κατά σύστημα να εργάζονται προς την κατεύθυνση υποβιβασμού και εγκλωβισμού των μουσουλμάνων κατοίκων της Θράκης.
"Ἕνα ἀκόμα σκάνδαλο τουρκικῆς αὐθαιρεσίας ἐκτυλίσσεται τό τελευταῖο δίμηνο στή Θράκη καί ἡ σιωπή τῶν πάντων καλύπτει τούς θρασύδειλους δράστες. Εἶναι γνωστό ὅτι οἱ χαμηλοί τόνοι ἀποτελοῦν τή βάση κάθε πολιτικῆς μας, κάτι εὐνόητο μέχρις ἑνός σημείου. ἐπειδή ὅμως τό σημεῖο αὐτό στήν προκειμένη περίπτωση ἔχει πρό πολλοῦ ξεπεραστεῖ, σᾶς παρουσιάζουμε τά πρόσφατα ἆθλα τοῦ δημάρχου Φιλύρας, Χασάν Κιασήφ, σέ σχέση μέ τά τέσσερα νέα νηπιαγωγεῖα στά χωριά τοῦ δήμου του.
Πρόκειται γιά τά νηπιαγωγεῖα πού ἵδρυσε ἡ ἑλληνική πολιτεία στά χωριά Λαμπρό, Ἀρχοντικά, Βάκος καί Ἄρατος, στά πλαίσια τῆς προσπάθειάς της νά παράσχει προσχολική ἐκπαίδευση στό σύνολο τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, ἄρα καί τῶν μουσουλμάνων τῆς θρακικῆς ὑπαίθρου. Τά τρία ἀπό αὐτά τοποθετήθηκαν (πρόκειται γιά κατασκευές προκάτ) σέ αὔλιους χώρους μειονοτικῶν σχολείων καί τό ἕνα, αὐτό τοῦ Λαμπροῦ, σέ οἰκόπεδο πού ἀγόρασε τό ἑλληνικό Δημόσιο ἀπό ἰδιώτη μέσα στό χωριό.
Πρίν τήν ἔναρξη τῆς σχολικῆς χρονιᾶς, οἱ ἁρμόδιοι τῆς Ἐκπαίδευσης στήν περιοχή ἦρθαν σέ συνεννόηση μέ τόν δήμαρχο, προκειμένου νά ρυθμιστοῦν οἱ λεπτομέρειες γιά τήν λειτουργία τῶν νηπιαγωγείων. Αὐτός προέβαλε βεβαίως τό γνωστό τουρκικό αἴτημα γιά δίγλωσσα (δηλ. τουρκόφωνα κατά βάση) νηπιαγωγεῖα, οἱ ὑπηρεσιακοί παράγοντες τοῦ ἐξήγησαν ὅτι τέτοιο πρᾶγμα δέν προβλέπεται ἀλλά καί τόν καθησύχασαν πώς γιά τά ὅποια προβλήματα ἐπικοινωνίας τῶν παιδιῶν μέ τήν νηπιαγωγό, θά ὑπάρχει κάποια κοπέλα τοῦ χωριοῦ πού θά διορίζεται ὡς καθαρίστρια, μά θά βρίσκεται ἐκεῖ καί γιά νά διευκολύνει (μέ τό ἀζημίωτο) τό ἔργο τῆς ἐκπαιδευτικοῦ. Ἡ συμφωνία ὑποτίθεται ὅτι ἐπετεύχθη.
Ἔλα ὅμως πού ὁ κύριος Χασάν εἴτε κάτι παρεξήγησε εἴτε ἄλλαξε προεκλογικά γνώμη! Νάτος λοιπόν νά ἀπαιτεῖ μέ τήν ἔναρξη τῆς σχολικῆς χρονιᾶς νά διοριστοῦν ἐδῶ καί τώρα 4 νηπιαγωγοί, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα ἔφερε σέ χαρτάκι πού ἐνεχείρησε στούς δικούς μας! Κι ὅταν τοῦ ἐξηγήσανε ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατον νά συμβεῖ κάτι τέτοιο, δήλωσε ὅτι δέν πρόκειται νά λειτουργήσει κανένα ἀπό τά τέσσερα νηπιαγωγεῖα στό τσιφλίκι του. Πῆγε στόν Ἄρατο καί ἔδιωξε κακῆν κακῶς τήν νηπιαγωγό, ἀπειλώντας την νά μήν ξαναγυρίσει ἄν δέν διοριστεῖ καί «ἡ δική τους». Πῆγε στό Λαμπρό, ὅπου οἱ γονεῖς ἤδη στέλνανε 6-7 πιτσιρίκια, καί κλείδωσε τό νηπιαγωγεῖο, πετώντας ἔξω τούς πάντες καί ἀπειλώντας τήν νηπιαγωγό μέχρι καί μέ χειροδικία! Ἐπενέβησαν οἱ ἁρμόδιοι γιά νά τόν συνετίσουν, ἐμφανίστηκε καί ὁ βουλευτής Ροδόπης Ἀχμέτ Χατζηοσμάν, ὁ ὁποῖος συνηγόρησε στήν παρανομία τοῦ ἔξαλλου δημάρχου, γράφοντας στά παλιά του τά παπούτσια τόν νόμο καί τήν πολιτεία πού ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσωπεῖ. Ἀκολούθησε μιά σύσκεψη στή νομαρχία, ὅπου τοῦ ἔγιναν συστάσεις νά τηρεῖ τούς τύπους καί τοὐλάχιστον δημοσίως νά κρατᾶ τά προσχήματα καί τή νομιμότητα. Ἐνημερώθηκε τό ὑπουρ-γεῖο Παιδείας γιά τά τεκταινόμενα, μά δέν ἔκανε τό παραμικρό, οὔτε κἄν ἀπάντησε στήν ἀναφορά πού ἔλαβε. Σήμερα ἔχουμε περάσει τούς δυό μῆνες μετά τήν ἔναρξη τῆς σχολικῆς χρονιᾶς καί ἡ κατάσταση παραμένει βαλτωμένη στό ἴδιο σημεῖο: Ἐκεῖ πού τά τσαμπουκαλίκια ἑνός…Κρομανιόν σταμάτησαν τήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου καί διέλυσαν κάθε ἔννοια κοινῆς λογικῆς καί ἔννομης τάξης.
Θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι δέν ἦταν παρά μία (ἀκόμη) ὑπεραντίδραση τοῦ Χασάν, πού ἔχει περίεργο θυμικό. Παράλληλα ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἔχει καί μία ἰδιότυπη ἀντίληψη περί νομιμότητας κι ἔγινε φανερό αὐτό καί στήν παρούσα περίσταση. Ποιός φταίει ὅμως; Ποιοί πᾶνε κάθε φορά καί τόν καλύπτουν στίς διάφορες ὑποθέσεις τοῦ δήμου του, εἴτε ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων εἴτε καί πρίν φτάσει ἐκεῖ τό πρᾶγμα;
Τήν ἴδιαν, ἄλλωστε, ἀχρεία στάση τηροῦν ὅλοι οἱ μειονοτικοί πολιτευτές γιά τό ζήτημα τῶν νηπιαγωγείων, ὅπου κι ἄν βρεθοῦν. Παράδειγμα ὁ Ἀλή Μέρτογλου, ὁ ὁποῖος στίς 29 Ὀκτωβρίου ἔδωσε μία παράσταση νομιμοφροσύνης στίς τουρκικές προ-τεραιότητες ἐνώπιον τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου Κομοτηνῆς. Ἀφορμή ἡ συζήτηση γιά τή σχολική ἐπιτροπή τοῦ νηπιαγωγείου στόν Κάλχα. Βρῆκε λοιπόν τήν εὐκαιρία κι αὐτός νά πεῖ τίς ἴδιες ἀθλιότητες, ὅτι «ὁ κόσμος τῆς μειονότητας δέν τά δέχεται τά μή δίγλωσσα νηπιαγωγεῖα», ὅτι δέν ξεκαθαρίστηκε ποιά θά εἶναι ἡ παρεχόμενη ἐκπαίδευση (!), ὅτι ὁ τότε ὑπουργός Παιδείας Ε. Στυλιανίδης δέν εἶχε δεχθεῖ τούς μειονοτικούς βουλευτές γιά τό θέμα καί ἄλλα. Μέ τήν ἴδια προξενική γραμμή συντάχθηκε καί ὁ …«σεσημασμένος» Δάμων Δαμιανός.
Γιά ποιόν λόγο ὅμως οἱ Τοῦρκοι ἐπιμένουν στά «δίγλωσσα νηπιαγω-γεῖα» μέ τόσο πάθος; Εἶναι πρόδηλο πώς ἡ ὤσμωση τῶν δύο στοιχείων τούς χαλάει τά σχέδια. Τό γκέττο εἶναι πού τούς ἐξυπηρετεῖ. Ἄν καταφέρουν νά ἐπεκτείνουν τό αἶσχος τῆς μειονοτικῆς ἐκπαίδευσης καί στά νήπια, θά κρατήσουν ἀκόμα περισσότερους μαθητές καί γονεῖς μακρυά ἀπό τήν πλειονοτική κοινωνία καί τίς προοπτικές της. Χώρια ὅτι θά ἐμπνεύσουν τόν (ἀτα)τουρκισμό καί σέ Πομάκους καί Ρομά πού θά βλέπουν τά παιδιά τους νά τά ἐκπαιδεύει τουρκόφωνη νηπιαγωγός ἤδη ἀπό τά προσχολικά τους χρόνια! Στόν βαθμό πού ἡ ἑλληνική πολιτεία ἐμπλέκεται στήν καθημερινότητα τῶν μουσουλμάνων μέ τρόπο θετικό, τά σχέδια γιά ποδηγέτηση τοῦ μειονοτικοῦ κόσμου σέ ἄλλες ἀτραπούς ματαιώνονται.
Σέ τίνος τήν πλάτη ὑλοποιοῦνται ὅλα τοῦτα; Φυσικά στῶν ἁπλῶν μουσουλμάνων συντοπιτῶν μας, τουρκογενῶν καί μή. Παράδειγμα τό Λαμπρό, ὅπου 1-2 γονεῖς μετά τό κλείσιμο τοῦ νηπιαγωγείου προσπάθησαν νά στείλουν τά παιδιά τους στό δημόσιο νηπιαγωγεῖο τῆς γειτονικῆς Γρατινῆς. Ἡ νηπιαγωγός ὅμως, ὅπως ἦταν φυσικό, τούς ὑπέδειξε πώς νηπιαγωγεῖο ἔχει τό χωριό τους, νά τά στείλουν λοιπόν ἐκεῖ. Καί τί ἀπάντησαν οἱ ἄνθρωποι; «Δέν μποροῦμε νά τά στείλουμε ἐκεῖ, φοβόμαστε»!!!
Ἀδιανόητο; Κι ὅμως, ἀληθινό: Ἡ μειονοτική ἡγεσία, ὡς μαριονέτα τῆς προξενικῆς γραμμῆς, ἐπιβάλλει τόν τουρκισμό στόν μουσουλμανικό πληθυσμό, μέσα στή χώρα μας!"
Και η απορία συνεχίζει να πλανάται: Ζούμε σε κράτος που σέβεται, τιμά και προστατεύει τους πολίτες και τους θεσμούς του;
Μία κίνηση κατά της δράσης όλων αυτών που αυθαιρετούν εις βάρος των κατοίκων της Θράκης, έχει ξεκινήσει: ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ-ΣΤΟΠ!!! Επισκεφθείτε τον δικτυακό αυτό τόπο και ψηφίστε για την απομάκρυνση του Τουρκικού Προξενείου. Χωρίς αυτό στη Θράκη, οι "λεβέντες" και οι "τσαμπουκάδες" θα μεταμορφωθούν σε "παρθένες"...
πηγή kostasxan.blogspot.com
Ετικέτες
Κοινωνικά
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
Από Τετάρτη το Επίδομα Αλληλεγγύης

Με πρώτους τους συνταξιούχους του ΙΚΑ που πληρούν τις προϋποθέσεις και που θα λάβουν μαζί τη σύνταξητουΙανουαρίου και του δώρο των Χριστουγέννων ξεκινάει η καταβολή του επιδόματος αλληλεγγύης μεθαύριο.
Το ΦΕΚ δημοσιεύτηκε με ημερομηνία 10/12/09 κάτι που σημαίνει πως όσοι έμειναν άνεργοι και συμπλήρωσαν τα δικαιολογητικά μέχρι αυτή την ημερομηνία δικαιούνται να το λάβουν.
Εντός των επόμενων ωρών αναμένεται η εγκύκλιος του ΟΑΕΔ για το πότε θα δοθεί το επίδομα με πιο πιθανό σενάριο να δοθεί σε δύο δώσεις των 200 ευρώ μία μέσα στο Δεκέμβρη και μία μέσα στον Ιανουάριο.
Τις επόμενες ημέρες θα αποσταλούν από το ΚΕΠΥΟ και τα ειδοποιητήρια σε 440.000 χιλιάδες οικογένειες που το δικαιούνται για να παραλάβουν το επίδομα από τις τράπεζες.
Οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ θα λάβουν το επίδομα από 28 έως 31 του μήνα.
Την Τετάρτη θα καταβληθεί και στους συνταξιούχους του πρώην ΤΕΒΕ, ΤΣΑ η έκτακτη οικονομική ενίσχυση. Μαζί με το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, οι συνταξιούχοι του πρώην ΤΕΒΕ, ΤΣΑ θα λάβουν και το Δώρο των Χριστουγέννων.
Την Τετάρτη, 4 Ιανουαρίου 2010, θα καταβληθεί στους συνταξιούχους του πρώην ΤΑΕ η σύνταξη του μηνός Ιανουαρίου, καθώς και η Έκτακτη Οικονομική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Την Τετάρτη θα καταβληθεί και στους συνταξιούχους του πρώην ΤΕΒΕ, ΤΣΑ η έκτακτη οικονομική ενίσχυση. Μαζί με το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, οι συνταξιούχοι του πρώην ΤΕΒΕ, ΤΣΑ θα λάβουν και το Δώρο των Χριστουγέννων.
Την Τετάρτη, 4 Ιανουαρίου 2010, θα καταβληθεί στους συνταξιούχους του πρώην ΤΑΕ η σύνταξη του μηνός Ιανουαρίου, καθώς και η Έκτακτη Οικονομική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Ετικέτες
Κοινωνικά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)