Υπερυπουργός ναυτιλίας ο αρχηγός Λιμενικού
TOY ΣΑΒΒΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Η συγκέντρωση, με απόφαση του Πρωθυπουργού της χώρας κ. Γιώργου Παπανδρέου, των ναυτιλιακών αρμοδιοτήτων στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ομολογουμένως ξάφνιασε τους πάντες. Ομως, ικανοποίησε όλους εκείνους που εμπλέκονται καθημερινά με τις υπηρεσίες του πρώην υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Η νέα απόφαση για τις αρμοδιότητες της ναυτιλίας είναι η τέταρτη που λαμβάνεται από τις 4 Οκτωβρίου, από τότε που το ΠαΣοΚ εξασφάλισε ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και το σίγουρο είναι ότι δεν θα είναι η τελευταία.
Η διαρροή της είδησης περί αφαίρεσης των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων της ποντοπόρου ναυτιλίας, από την υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κυρία Λούκα Κατσέλη και η ενσωμάτωσή τους στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία σε όλους εκείνους που πίστεψαν ότι η αποστρατιωτικοποίηση της ελληνικής ναυτιλίας είχε επιτέλους δρομολογηθεί οριστικά και ανεπιστρεπτί. Αλλωστε, με αυτό το επιχείρημα η κυβέρνηση αποφάσισε την κατάργηση του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και την απομάκρυνση του Λιμενικού Σώματος.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Ομως, η τριχοτόμηση του πρώην ΥΕΝ - δεδομένου ότι μέρος των αρμοδιοτήτων της ακτοπλοΐας και όλο το «πακέτο» της νησιωτικής πολιτικής πέρασαν στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων - έφερε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περίμεναν οι εμπνευστές της μεγάλης αυτής ανατροπής. Ουσιαστικά διαλύθηκε και κατακερματίστηκε ένας αποτελεσματικός υποστηρικτικός μηχανισμός, ο οποίος λειτουργούσε σε 24ωρη βάση.
Η οικονομική αδυναμία της κυβέρνησης να προσλάβει άμεσα έμπειρο επιστημονικό προσωπικό και να αντικαταστήσει τους τεχνοκράτες αξιωματικούς του Λιμενικού Σώματος, οδήγησε σε έναν φαύλο κύκλο συναρμοδιότητας και έλλειψη κεντρικής καθοδήγησης του διοικητικού φορέα. Εξάλλου, το κατ' επίφαση υπουργείο και... Ναυτιλίας δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στη φορτωμένη καθημερινότητα των ναυτιλιακών γραφείων.
Οι εφοπλιστές, σε μία δύσκολη οικονομική περίοδο, αναζητούσαν άμεση επικοινωνία με την υπουργό και με τους υπηρεσιακούς παράγοντες για να αντιμετωπίσουν το έκτακτο περιστατικό (πειρατική επίθεση στο πλοίο τους, κ.λπ.) και δεν έβρισκαν ανταπόκριση ή για να ακριβολογούμε, σκόνταφταν στη συναρμοδιότητα των υπουργών και το «μπλέξιμο» των υπηρεσιών.
Το μοντέλο του διοικητικού φορέα της ελληνικής ναυτιλίας, που λειτουργούσε επί επτά δεκαετίες, πράγματι δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε για δεκαετίες τη μεγαλύτερη ναυτιλία στον κόσμο και στην Ευρώπη.
Αυτός ο μηχανισμός και ο φορέας στήριζαν όλα αυτά τα χρόνια τη μεγάλη ελληνική ναυτιλία, που έφερε το 2008 συνολικά 19 δισ. ευρώ. Συμπτωματικά, πέρυσι, με τις αλλαγές, το συνάλλαγμα συρρικνώθηκε κατά 5-6 δισ. ευρώ περίπου. Προφανώς, οι εφοπλιστές διεμήνυσαν στον Πρωθυπουργό και στους συνεργάτες του ότι «το εγχείρημα που τόλμησε στις 5 Οκτωβρίου δεν περπατάει στη ναυτιλία», πράγμα που έγινε κατανοητό. Οι τελευταίες εξελίξεις δικαιώνουν όλους αυτούς που από την πρώτη στιγμή τόλμησαν να εναντιωθούν στους πειραματισμούς.
ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ
Αλλά ας δούμε πιο προσεκτικά τις εξελίξεις: Ολες οι αρμοδιότητες της ναυτιλιακής πολιτικής (ποντοπόρα πλοία, ΙΜΟ, εκπροσώπηση σε διεθνή φόρα, ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, επιθεώρηση εμπορικών πλοίων, ναυτική εκπαίδευση, ναυτική εργασία κ.λπ.) πέρασαν στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και επί της ουσίας στο Αρχηγείο Λιμενικού Σώματος.
Είναι αυτονόητο ότι ο υπουργός κ. Μ. Χρυσοχοΐδης δεν θα ασχολείται με την καθημερινότητα των προβλημάτων της ναυτιλίας. Ομως θα δίνει τις γενικές κατευθύνσεις και θα καλύπτει πολιτικά τις πρωτοβουλίες και τις αποφάσεις. Ο άνθρωπος που θα καταστεί προνομιακός συνομιλητής των εφοπλιστών και γενικά των ανθρώπων της ναυτιλίας είναι αντικειμενικά ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος κ. Αθανάσιος Μπούσιος, ο οποίος «θα λειτουργεί σε 24ωρη βάση σε επιφυλακή», για να συντονίζει ανά πάσα στιγμή και ώρα τα προβλήματα που θα ανακύπτουν.
Ο μηχανισμός στήριξης αυτής της πολιτικής υπάρχει. Οι λιμενικοί, με τη στρατιωτική δομή τους, εργάζονται περισσότερες ώρες από τους πολιτικούς υπαλλήλους και όταν τους χρειασθεί η υπηρεσία δίνουν αμέσως το παρών.
Οσον αφορά τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, οι άγονες γραμμές πέρασαν και με αυξημένη αρμοδιότητα πλέον στο υφυπουργό Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων κ. Νίκο Σηφουνάκη, ο οποίος θα διαχειριστεί και τα 120 εκατ. ευρώ περίπου την επόμενη τριετία, για την επιδότηση των πλοίων που θα εξυπηρετούν τις άγονες γραμμές.
Εύλογο είναι το ερώτημα, για το ποιες αρμοδιότητες παραμένουν στο υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα κρατήσει τις αρμοδιότητες των λιμένων, των κρουαζιεροπλοίων (που επίκειται απελευθέρωση της κρουαζιέρας) και της ελεύθερης δρομολόγησης των επιβατηγών πλοίων.
Αλλά και γι' αυτές τις αρμοδιότητες, λέγεται ότι θα αφαιρεθούν από την κυρία Λούκα Κατσέλη και θα δοθούν σε αρμόδιο υφυπουργό, που είτε θα ανήκει στο ΥΠΟΙΑΝ, είτε στο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Το όλο σχήμα, όπως λέγουν καλά πληροφορημένες πηγές, θα διαμορφωθεί στον πρώτο ανασχηματισμό που θα πραγματοποιήσει εντός διμήνου ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου.
Είναι ολοφάνερο ότι το εγχείρημα που έγινε αμέσως μετά τις εκλογές, για αντικειμενικούς λόγους απέτυχε και επιχειρείται τώρα, μία νέα ανασύνθεση αρμοδιοτήτων για να γίνει πιο αποτελεσματική και παραγωγική η ελληνική ναυτιλία. Οι εφοπλιστές φαίνεται ότι κέρδισαν σίγουρα τη μάχη ουσίας, αφού και «διατήρησαν» το Λιμενικό Σώμα, ως υποστηρικτικό μηχανισμό της ναυτιλίας αλλά και αύξησαν τις αρμοδιότητές του. Παράλληλα, «απομάκρυναν» την ακτοπλοΐα και τις κρουαζιέρες, που - αναμφίβολα - οι αρμοδιότητες αυτές, έχουν τριβές, αντιπαλότητες και φθορές.
ΣΤΑΘΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ
Να υπενθυμίσουμε ότι τις προηγούμενες δεκαετίες είχαμε πολλές προσπάθειες αποκοπής του Λιμενικού Σώματος από την εμπορική ναυτιλία. Το 1922 πήραν την αρμοδιότητα από το υπουργείο Ναυτικών και την μετέφεραν στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, στο οποίο παρέμεινε 6 χρόνια! Το 1936 με διαδοχικές αποφάσεις των Κ. Δεμερτζή και του Ι. Μεταξά δημιουργείται το υφυπουργείο Ναυτιλίας. Το 1949 ο Γεώργιος Παπανδρέου δήλωσε στη Βουλή ότι «όχι μόνο δεν επιτρέπεται δυσμενής προκατάληψις απέναντι της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, αλλά και δικαιολογείται και επιβάλλεται το αντίστροφον: Ευμενής προκατάληψις».
Το 1953 ψηφίζεται ο Νόμος 2687 που αναφέρεται στην προσέλκυση του ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα. Είναι ένας άλλος σταθμός στην ανάπτυξη της ελληνικής ναυτιλίας. Πρωταγωνιστής ο Σπύρος Μαρκεζίνης. Το 1971, οι συνταγματάρχες της χούντας κατήργησαν το υπουργείο Ναυτιλίας και το ενσωμάτωσαν στο υπουργείο Μεταφορών. Ο Σπύρος Μαρκεζίνης επανέφερε το ΥΕΝ στις 25 Νοεμβρίου 1973. Το 1985 έχουμε προσπάθεια κατάργησης του υπουργείου Ναυτιλίας, αλλά τελικά ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά από κοινοβουλευτική παρέμβαση του Ιωάννη Ζίγδη, αποκατέστησε την αυτονομία του υπουργείου Ναυτιλίας.
Το 2001 το υπουργείο Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα δυναμώνονται. Ιδρύεται η Γενική Γραμματεία Λιμένων και Λιμενικής Πολιτικής και αυξάνεται ο αριθμός των υπηρετούντων στο Λιμενικό Σώμα. Το 2007, ενσωματώνεται στο ΥΕΝ το υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής. Το 2009 έχουμε μεταφορά αρμοδιοτήτων του πρώην ΥΕΝ στο υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και απομάκρυνση του Λιμενικού Σώματος στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Οι πρώτες αντιδράσεις
Είναι ολοφάνερο ότι θα έχουμε και άλλες αλλαγές στις αρμοδιότητες της ναυτιλίας, παρά τις αντιδράσεις των πολιτικών υπαλλήλων (που πρόσκεινται στο ΠαΣοΚ) και στην ομάδα των καθηγητών που στήριξε την αποστρατιωτικοποίηση της ναυτιλίας. Μάλιστα, η πρώτη επίσημη αντίδραση ήρθε από την επίκουρο καθηγήτρια κυρία Μαρία Λεκάκου, η οποία είναι και υπεύθυνη Εμπορικής Ναυτιλίας του ΠαΣοΚ.
Σε δήλωσή της τονίζει ότι «τη στιγμή που σε όλον τον κόσμο η δημόσια πολιτική για τους τομείς του κλάδου της Ναυτιλίας και της θάλασσας οργανώνεται ή αναδιαρθρώνεται, ενοποιούνται, συνδέονται ακολουθώντας τον ηγετικό τους τομέα (ποντοπόρο, λιμάνια, κρουαζιέρα, ναυτιλιακό εξοπλισμό κ.λπ.). Στην Ελλάδα αποκόπτεται η ποντοπόρος ναυτιλία, ο δικός μας ηγέτης-τομέας!!!» και επισημαίνει ότι «η άσκηση ολοκληρωμένης ναυτιλιακής πολιτικής είναι ο πυλώνας και η βασική αρχή της Ευρωπαϊκής Ναυτιλιακής Πολιτικής!».
Επίσης σχολιάζει ότι «σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει προηγούμενο κατάτμησης του κλάδου. Πουθενά δεν ασκείται ναυτιλιακή πολιτική από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ή από την Ακτοφυλακή. Αντίθετα παντού σε Δύση και Αμερική βαθαίνει η διάκριση των εξουσιών ανάμεσα στους ασκούντες πολιτική και στους ελέγχοντες και παρατηρείται η θεσμοθέτηση ανεξάρτητων Αρχών».
Η κυρία Μαρία Λεκάκου καταλήγει λέγοντας ότι «στο πλαίσιο αυτό πρέπει να αναπτυχθεί και να υποστηριχτεί η διαμόρφωση ενός σύγχρονου οργανισμού άσκησης ναυτιλιακής πολιτικής ανάλογου με τη δύναμη της ελληνικής ναυτιλίας αλλά και των απαιτήσεων του συνόλου των πολιτών της χώρας. Κάθε άλλη πρακτική υποτάσσει το μέλλον στα μικροσυμφέροντα του παρόντος».
Πηγή: ΚΕΡΔΟΣ.
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
Ο σύμβουλος κάνει το κορόιδο. Ο πρωθυπουργός;
Την πρώτη έκπληξη την έκανε ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού, Κώστας Θέος, που στην αρχική επικοινωνία με την δημοσιογραφική ομάδα της «Ζούγκλας» μάς είπε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί, ως γ.γ. του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και επικεφαλής της αρμόδιας 15μελούς επιτροπής το 1999, για την παράνομη ένταξη του αιολικού πάρκου της Ρόδου στον αναπτυξιακό νόμο, ο οποίος προέβλεπε ευρωπαϊκή επιδότηση. ʽΗταν από τις λίγες φορές που ένα πολιτικό πρόσωπο, στην Ελλάδα, δεν έπαιζε το ρόλο της «αθώας περιστεράς». Λίγα 24ωρα αργότερα, ο κ.Θέος επιβεβαίωσε ακριβώς το αντίθετο, κάνοντας την δεύτερη έκπληξη. Εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία έλεγε ότι δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση και ότι συκοφαντείται.
Στην άλλη πλευρά του λόφου βρίσκονται τα δεδομένα του ρεπορτάζ, που επιτρέπουν σε όποιον το επιθυμεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Ο «χρηματισμός»
Τον Ιανουάριο του 1999, ο φάκελος της «Αιολικό Πάρκο Α.Ε.» κατατίθεται στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας προς έγκριση για την υπαγωγή της στον αναπτυξιακό νόμο. Η αρμόδια 15μελής επιτροπή με επικεφαλής τον γ.γ. του υπουργείου, Κώστα Θέο, τον απορρίπτει. Ο τότε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας λέει σήμερα ότι δικαίως απορρίφθηκε, διότι ήταν καθόλα ελλιπής. Ο Μανώλης Χατζησάββας καταθέτει στον εισαγγελέα ότι, μετά την απόρριψη του φακέλου, ήρθε σε επαφή και κατέθεσε χρήματα στον λογαριασμό οικονομικού συμβούλου, ο οποίος τον είχε διαβεβαιώσει ότι θα πήγαιναν στον Κώστα Θέο. Τον Απρίλιο του 1999, ο ίδιος φάκελος περνάει από την ίδια επιτροπή με επικεφαλής τον κ. Θέο και εγκρίνεται. Όλα αυτά αποτελούν ισχυρισμούς του Χατζησάββα, οι οποίοι όμως κατατίθενται στην Δικαιοσύνη. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν οι δικαστικοί λειτουργοί είχαν την υποχρέωση να καλέσουν τόσο τον οικονομικό σύμβουλο, Νίκο Κωνσταντόπουλο, όσο και τον πρόεδρο της επιτροπής, Κώστα Θέο, προκειμένου να ζητήσουν απαντήσεις.
Το δεύτερο σημαντικό ερώτημα, με πολλά σκέλη, αφορά στις παρανομίες του έργου που τελικά επιδοτήθηκε από την Ε.Ε.
Α) Είναι λογικό ο φάκελος ενός έργου να απορρίπτεται από μια επιτροπή ως ελλιπής, και τρεις μήνες αργότερα ο ίδιος φάκελος να εγκρίνεται από την ίδια επιτροπή;
Β) Πώς διατηρεί μέχρι σήμερα τη θέση του ο δασάρχης της Ρόδου, όταν έχουν ασκηθεί εις βάρος του ποινικές διώξεις, ενώ παράλληλα ο νυν περιφερειάρχης τού είχε ζητήσει να παραιτηθεί; Στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να προστεθεί και η στάση της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, που επί της ουσίας καταγγέλλει την τακτική του στην συγκεκριμένη υπόθεση.
Γ) Γιατί η Δικαιοσύνη, μετά την κατάθεση Χατζησάββα, δεν μπήκε στη διαδικασία διερεύνησης των παρανομιών του έργου, ώστε να οδηγηθεί σε συμπεράσματα για το ποιοι πλημμελώς ή με δόλο έκαναν τα στραβά μάτια;
Δ) Είναι λογικό ο σύμβουλος του πρωθυπουργού να ενημερώνεται από την δημοσιογραφική ομάδα της «Ζούγκλας» πριν τέσσερις ημέρες, όταν το 2005 ο καταγγέλλων Μ. Χατζησάββας ενημερώνει την τότε πολιτική και δικαστική ηγεσία, με αποτέλεσμα να ασκηθούν ποινικές διώξεις και το Ελεγκτικό Συνέδριο του κράτους να ζητά την διερεύνησή τους;
Η πολιτική ευθύνη;
Η πολιτική απάντηση, που αναμένεται μετά από όλα αυτά τα ερωτήματα, έχει να κάνει με το ποιος θα φέρει «πίσω τα κλεμμένα», δηλαδή με το ποιος έχει την ευθύνη να δώσει εξηγήσεις στο ότι ο Έλληνας φορολογούμενος ζημιώθηκε μεν κατά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, αλλά δεν θα πάρει ποτέ απάντηση για το ποιος φταίει. Είναι ο ίδιος άνθρωπος, που διαβάζει την μια μέρα την απάντηση του κ. Θέου πως αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη, και την άλλη μέρα διαβάζει μια δεύτερη απάντηση, όπου ο κ. Θέος αρνείται κάθε εμπλοκή του στην όλη υπόθεση.
Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση υφίσταται και ένα άλλο ζήτημα. Σε μία περίοδο άσκησης πίεσης στον πολίτη, ώστε να υπερβεί η κοινωνία το μεγάλο οικονομικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η χώρα, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού και φιλοξενούμενος στο Μαξίμου αντιδρά σε ένα ζήτημα διαφθοράς και διαπλοκής με τον ίδιο αλαζονικό τρόπο που συνηθίζεται στην Ελλάδα: Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
Ο κ. Θέος, το βράδυ του Σαββάτου, ενεργοποίησε τον κρατικό μηχανισμό προκειμένου να διοχετεύσει την απαντητική δήλωσή του στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας το «VETO», από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων έως τα γραφεία Τύπου των υπουργείων και των οργανισμών, που έστειλαν την απάντηση του πρωθυπουργικού συμβούλου σε όλους του γνωστούς συντάκτες -αρμόδιους ή αναρμόδιους. Με λίγα λόγια, το Μαξίμου και ο κομματικός μηχανισμός της Ιπποκράτους έκριναν πως το πρόβλημα είναι σοβαρό. Αν λοιπόν η παρανομία στην υπόθεση του Αιολικού Πάρκου κρίνεται ως σοβαρή, τότε πώς ο πρωθυπουργικός σύμβουλος αλλά και το σύστημα Μαξίμου αντιδρά με τόσο παλαιοκομματική νοοτροπία; Ομιλούμε για παρανομία, υπέρβαση καθήκοντος, πολιτική ευθύνη και δωροδοκία.
αναδημοσίευση απο zougla.gr
Κυριακή 18 Απριλίου 2010
Στα όρια !!!
Πριν από έναν μήνα ήμασταν αλλού.
Μεταξύ Βερολίνου, Παρισιού και Ουάσιγκτον, είχαμε αναλάβει μια εκθαμβωτική πρωτοβουλία για τη ρύθμιση του διεθνούς οικονομικού συστήματος. Η μικρή μας χώρα, χάρη στη φωτισμένη πολιτική ηγεσία της, παρέδιδε μαθήματα σε Ευρώπη και Αμερική. Η πραγματικότητα εκδικείται. Ζητήσαμε ένα πιστόλι στο τραπέζι. Βρισκόμαστε με το πιστόλι στον κρόταφο. Ηταν, άραγε, ο μόνος τρόπος για ν΄ αλλάξουμε μυαλά; Η κοινωνία μας θα υποστεί τις συνέπειες των επιλογών που έκανε τις τελευταίες δεκαετίες.
Στην κορυφή των επιλογών αυτών βρίσκεται το πολιτικό σύστημα.
Οπως όλα δείχνουν, τις επιλογές μας θα τις πληρώσουμε πολύ ακριβά.
Το πολιτικό μας σύστημα δείχνει ακλόνητο.
Συνεπώς, η διάσωσή του θα μας στοιχίσει πανάκριβα.
Υπό άλλες συνθήκες, η εφαρμογή ενός προγράμματος του ΔΝΤ θα καταβαράθρωνε την κυβέρνηση που υποχρεώθηκε να προσφύγει σ΄ αυτό. Ομως ο κύριος υπαίτιος για την οικονομική καταστροφή βρίσκεται ήδη στην αντιπολίτευση. Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε πριν από τη χώρα. Αλλά είναι και αυτό που θα επιζήσει με τις μικρότερες απώλειες μετά τη χρεοκοπία. Ή μήπως όχι;
Η ζωή θα δώσει την απάντηση. Και η ζωή με το πιστόλι στον κρόταφο θα μας φανεί πολύ διαφορετική. Και θα είναι.
Οι οριακές καταστάσεις προσφέρονται για ριζικές αναθεωρήσεις. Αλλά δεν προσφέρονται για ψύχραιμες και ορθολογικές επιλογές.
Μεταξύ Βερολίνου, Παρισιού και Ουάσιγκτον, είχαμε αναλάβει μια εκθαμβωτική πρωτοβουλία για τη ρύθμιση του διεθνούς οικονομικού συστήματος. Η μικρή μας χώρα, χάρη στη φωτισμένη πολιτική ηγεσία της, παρέδιδε μαθήματα σε Ευρώπη και Αμερική. Η πραγματικότητα εκδικείται. Ζητήσαμε ένα πιστόλι στο τραπέζι. Βρισκόμαστε με το πιστόλι στον κρόταφο. Ηταν, άραγε, ο μόνος τρόπος για ν΄ αλλάξουμε μυαλά; Η κοινωνία μας θα υποστεί τις συνέπειες των επιλογών που έκανε τις τελευταίες δεκαετίες.
Στην κορυφή των επιλογών αυτών βρίσκεται το πολιτικό σύστημα.
Οπως όλα δείχνουν, τις επιλογές μας θα τις πληρώσουμε πολύ ακριβά.
Το πολιτικό μας σύστημα δείχνει ακλόνητο.
Συνεπώς, η διάσωσή του θα μας στοιχίσει πανάκριβα.
Υπό άλλες συνθήκες, η εφαρμογή ενός προγράμματος του ΔΝΤ θα καταβαράθρωνε την κυβέρνηση που υποχρεώθηκε να προσφύγει σ΄ αυτό. Ομως ο κύριος υπαίτιος για την οικονομική καταστροφή βρίσκεται ήδη στην αντιπολίτευση. Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε πριν από τη χώρα. Αλλά είναι και αυτό που θα επιζήσει με τις μικρότερες απώλειες μετά τη χρεοκοπία. Ή μήπως όχι;
Η ζωή θα δώσει την απάντηση. Και η ζωή με το πιστόλι στον κρόταφο θα μας φανεί πολύ διαφορετική. Και θα είναι.
Οι οριακές καταστάσεις προσφέρονται για ριζικές αναθεωρήσεις. Αλλά δεν προσφέρονται για ψύχραιμες και ορθολογικές επιλογές.
Αρκεί να αλλάξουν οι πολιτικοί !!!
Του ΓΙΑΝΝΗ Λ. ΠΟΛΙΤΗ
«Να αλλάξουμε όλοι, για να περάσουμε τον κάβο» είναι το νέο μότο και η μόνιμη επωδός οικονομικών αναλυτών, πολιτικών, δημοσιογράφων και κάθε λογής δημοσιολόγων.
Μπα τι λέτε, ποιοι όλοι;
Εχουν δηλαδή την ίδια ευθύνη για την κατάντια της χώρας ο υπάλληλος του σούπερ μάρκετ, ο λαθρέμπορος, ο φοροφυγάς, ο γιατρός με τα φακελάκια, ο εργολάβος που πουλάει τα κακόγουστα διαμερίσματά του με μαύρο χρήμα και κέρδος πάνω από 100%;
Εχει την ίδια ευθύνη ο δημόσιος υπάλληλος των 1.200 ευρώ- που τεμπελιάζει και λουφάρει εκμεταλλευόμενος τη διάλυση του κράτους - με τους πολιτικούς που εξέθρεψαν επί δεκαετίες αυτό το άθλιο πελατειακό σύστημα;
Και μια που ο λόγος για τους δημοσίους υπαλλήλους, για να μην μπερδευόμαστε: άλλο ο βολεμένος ή διεφθαρμένος έφορος και πολεοδόμος και άλλο ο συμβασιούχος που κάνει τη δουλειά του λουφαδόρου μονίμου υπαλλήλου.
Για να περάσουμε λοιπόν τον κάβο- που δεν είναι κάβος, είναι χερσόνησος- αρκεί να αλλάξουν οι πολιτικοί και να αποφασίσουν να τελειώσουν οριστικά το πάρτι των αετονύχηδων.
Μπα τι λέτε, ποιοι όλοι;
Εχουν δηλαδή την ίδια ευθύνη για την κατάντια της χώρας ο υπάλληλος του σούπερ μάρκετ, ο λαθρέμπορος, ο φοροφυγάς, ο γιατρός με τα φακελάκια, ο εργολάβος που πουλάει τα κακόγουστα διαμερίσματά του με μαύρο χρήμα και κέρδος πάνω από 100%;
Εχει την ίδια ευθύνη ο δημόσιος υπάλληλος των 1.200 ευρώ- που τεμπελιάζει και λουφάρει εκμεταλλευόμενος τη διάλυση του κράτους - με τους πολιτικούς που εξέθρεψαν επί δεκαετίες αυτό το άθλιο πελατειακό σύστημα;
Και μια που ο λόγος για τους δημοσίους υπαλλήλους, για να μην μπερδευόμαστε: άλλο ο βολεμένος ή διεφθαρμένος έφορος και πολεοδόμος και άλλο ο συμβασιούχος που κάνει τη δουλειά του λουφαδόρου μονίμου υπαλλήλου.
Για να περάσουμε λοιπόν τον κάβο- που δεν είναι κάβος, είναι χερσόνησος- αρκεί να αλλάξουν οι πολιτικοί και να αποφασίσουν να τελειώσουν οριστικά το πάρτι των αετονύχηδων.
Η ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΕΝΟΣ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
Κυριακή, 18 Απριλίου 2010
ΔΗΛΩΣΗ Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι νέα μορφή κατακτητή στον 21ο αιώνα. Είναι η βιτρίνα των Παγκόσμιων Τραπεζιτών που θέλησαν και πέτυχαν να γίνουν Παγκόσμιοι Κυβερνήτες.
Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα δεν ήταν πειραματόζωο ούτε πεδίο παραδείγματος. Ήταν εξαρχής στόχος και προορισμός της εκστρατείας των σύγχρονων κατακτητών. Η Αγγλία, η Ιταλία, η Ισπανία και άλλοι θα έπρεπε να έχουν παραδώσει τα κλειδιά και τη σημαία τους νωρίτερα. Όμως, στέκουν ανεξάρτητες γιατί έχουν από πολύ καιρό συνθηκολογήσει ιδεολογικά με τον κατακτητή.
Η Ελλάδα άργησε έξι μήνες να αντιληφθεί την αλήθεια. Ότι κάθε αντίσταση με τα δικά τους μέσα και στο δικό τους πεδίο ήταν μάταιη. Η μόνη λύση ήταν, από την αρχή, η απειλή ανυπακοής και εξόδου από το σύστημα. Μόνο ο φόβος να χάσουν τα άνομα και τοκογλυφικά κεφάλαιά τους θα τους εμπόδιζε. Μόνο μια αναπτυξιακή αντεπίθεση θα τους εμπόδιζε, ακόμα κι αν αυτή απαιτούσε την έξοδο από την ευροζώνη...
Επί έξι μήνες, ξένοι και ντόπιοι υπηρέτες του Διεθνούς Νομισματικού Κεφαλαίου χτίζουν έναν εφιάλτη για όσα, δήθεν, θα παθαίναμε εάν φεύγαμε απ' τα δεσμά τους.
Μα, η Ελλάδα μεγάλωσε και στάθηκε μονάχα όταν έσπαγε τα δεσμά της.
Με πρόσχημα τις επιταγές των δανειστών μας, βαδίζουμε για τριάντα χρόνια αναξιοπρέπειας, φτώχειας και εκχώρησης της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Είναι προτιμότερο η Εθνική Συμφωνία να γινόταν στη βάση συνειδητής φτώχειας για ένα – δύο χρόνια λόγω απελευθέρωσης, παρά στη βάση της τριακονταετούς υποταγής στους νέους κατακτητές.
Σήμερα διακυβεύεται αν θα είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ αυτό που θα παραδώσει τα κλειδιά και τη σημαία.
Σήμερα διακυβεύεται αν οι Παγκόσμιοι Τραπεζίτες θα πετύχουν να οδηγήσουν σε υποταγή τη χώρα που κυβερνά ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και γιος του πιο ενοχλητικού-γι' αυτούς-Πρωθυπουργού που αντιμετώπισαν ποτέ. Του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το ζητούμενο είναι το νέο ΟΧΙ.
Απαιτείται ανάστημα. Απαιτείται εθνική συνείδηση.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι εδώ.
ΔΗΛΩΣΗ Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣΟι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα δεν ήταν πειραματόζωο ούτε πεδίο παραδείγματος. Ήταν εξαρχής στόχος και προορισμός της εκστρατείας των σύγχρονων κατακτητών. Η Αγγλία, η Ιταλία, η Ισπανία και άλλοι θα έπρεπε να έχουν παραδώσει τα κλειδιά και τη σημαία τους νωρίτερα. Όμως, στέκουν ανεξάρτητες γιατί έχουν από πολύ καιρό συνθηκολογήσει ιδεολογικά με τον κατακτητή.
Η Ελλάδα άργησε έξι μήνες να αντιληφθεί την αλήθεια. Ότι κάθε αντίσταση με τα δικά τους μέσα και στο δικό τους πεδίο ήταν μάταιη. Η μόνη λύση ήταν, από την αρχή, η απειλή ανυπακοής και εξόδου από το σύστημα. Μόνο ο φόβος να χάσουν τα άνομα και τοκογλυφικά κεφάλαιά τους θα τους εμπόδιζε. Μόνο μια αναπτυξιακή αντεπίθεση θα τους εμπόδιζε, ακόμα κι αν αυτή απαιτούσε την έξοδο από την ευροζώνη...
Επί έξι μήνες, ξένοι και ντόπιοι υπηρέτες του Διεθνούς Νομισματικού Κεφαλαίου χτίζουν έναν εφιάλτη για όσα, δήθεν, θα παθαίναμε εάν φεύγαμε απ' τα δεσμά τους.
Μα, η Ελλάδα μεγάλωσε και στάθηκε μονάχα όταν έσπαγε τα δεσμά της.
Με πρόσχημα τις επιταγές των δανειστών μας, βαδίζουμε για τριάντα χρόνια αναξιοπρέπειας, φτώχειας και εκχώρησης της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Είναι προτιμότερο η Εθνική Συμφωνία να γινόταν στη βάση συνειδητής φτώχειας για ένα – δύο χρόνια λόγω απελευθέρωσης, παρά στη βάση της τριακονταετούς υποταγής στους νέους κατακτητές.
Σήμερα διακυβεύεται αν θα είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ αυτό που θα παραδώσει τα κλειδιά και τη σημαία.
Σήμερα διακυβεύεται αν οι Παγκόσμιοι Τραπεζίτες θα πετύχουν να οδηγήσουν σε υποταγή τη χώρα που κυβερνά ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και γιος του πιο ενοχλητικού-γι' αυτούς-Πρωθυπουργού που αντιμετώπισαν ποτέ. Του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το ζητούμενο είναι το νέο ΟΧΙ.
Απαιτείται ανάστημα. Απαιτείται εθνική συνείδηση.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι εδώ.
Ανεκμετάλλευτος ο θησαυρός του πετρελαίου
Του Σταυρου Πετρολεκα οικονομολόγου
1) Κοντά στους Οθωνούς...
Πριν από λίγες εβδομάδες γνωστοποιήθηκε στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου από την Cairn Energy Plc, κορυφαία εταιρεία του κλάδου αναζήτησης νέων πηγών υδρογονανθράκων ότι εντόπισε πιθανό κοίτασμα πετρελαίου στη νότια αλβανική υπεράκτια ζώνη (γνωστή ως Joni-5 Block) που εφάπτεται με τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα. Δήλωσε δε ότι προσδοκά «απολήψιμη» ποσότητα γύρω στα 130 εκατ. βαρέλια. Δηλαδή... κάπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τον όγκο που επιβεβαίωσε η πρόσφατη γεώτρηση στο πεδίο «Εψιλον» του Πρίνου!!
Στην Ιταλία βρέθηκαν πρόσφατα πιστοποιημένα κοιτάσματα πετρελαίου 30 χλμ. βορειοδυτικά του Joni-5.
Μόνο στην Ελλάδα φαίνεται ότι πέρασε απαρατήρητη... παρά το ότι η γεώτρηση της Cairn, θα πραγματοποιηθεί μόλις 15χλμ. από τη νήσο Οθωνοί, στο άκρο της ελληνικής επικράτειας. Τόσα λίγα δηλαδή ώστε εύλογα να διερωτάται κανείς αν είναι δυνατόν το κοίτασμα να μην επεκτείνεται και μέσα στα ελληνικά σύνορα.
2) Λίγο έξω απ’ το Πλωμάρι...
Σαν να μην έφταναν τα μαντάτα αυτά... ήλθαν κι άλλα νέα από το λονδρέζικο χρηματιστήριο... και αφορούν το Αιγαίο. Συγκεκριμένα, η εταιρεία Extrem Energy Plc ανακοίνωσε ότι εγκρίθηκε από τις τουρκικές αρχές, αίτηση τουρκικής θυγατρικής, για χρονική επέκταση της άδειας εξόρυξης και παραγωγής (Ε&Π) υδρογονανθράκων μέχρις το 2012. Και αυτό προκειμένου να ολοκληρωθεί σωστά η προετοιμασία της πρώτης γεώτρησης -το 2011- στον μικρό και σχετικά ρηχό Κόλπο Candarl, σχεδόν απέναντι από το Πλωμάρι στη νότιο Λέσβο. Ερευνες της εταιρείας, υποδηλώνουν πλέον την ενδεχόμενη ύπαρξη κοιτάσματος μεγέθους 780 εκατ. απολήψιμων βαρελιών πετρελαίου (ή/και) 3.2Tcf (τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών) φυσικού αερίου!!
Αν μη τι άλλο, είναι πάλι αδύνατο να μην πιστέψει κανείς ότι τουλάχιστον μέρος του ταμιευτήρα στο Candarl «καβατζάρει», κατά την κοινή έκφραση του κλάδου (straddles), και στα διπλανά ελληνικά χωρικά ύδατα...
Ωστόσο, όπως και στην περίπτωση του Joni-5, καμιά μνεία δεν υπήρξε για την εξέλιξη αυτή στο Candarl στα ελληνόφωνα μέσα. Και ούτε λόγος βέβαια για αντίστοιχες ελληνικές δραστηριότητες Ε&Π στη γειτονική περιοχή. Αυτές απλούστατα, δεν υπάρχουν όπως δεν υπάρχουν και στην άλλη πλευρά της Ελλάδος.
3) Η απουσία πολιτικής Ε&Π
Γιατί όμως τέτοια αδράνεια και απάθεια; Γιατί είμαστε σχεδόν η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου δεν πραγματοποιείται (με μοναδική εξαίρεση τις εργασίες στον Πρίνο) καμία δραστηριότητα εξερεύνησης, εξόρυξης και παραγωγής ενεργειακών ορυκτών; Οταν μάλιστα βρισκόμαστε σχεδόν υπό ομηρία των εισαγωγών (περί τα 420.000 βαρέλια την ημέρα). Ομηρία που μας κοστίζει αστρονομικά ποσά ετησίως (περίπου $9 δισ. πέρυσι).
Η ζοφερή αυτή πραγματικότητα δεν είναι βέβαια τυχαία. Προκαλείται απο σειρά λόγων. Στον ενεργειακό εφησυχασμό που δημιουργεί η αφθονία του λιγνίτη, στην αποκλειστική σχεδόν επικέντρωση των πολιτικών ηγεσιών στους υπό σχεδίαση διεθνείς αγωγούς, στην επίμονη ιδεοληψία τέλος, μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης που συγχέει πλήρως τις πολιτικές κλιματικής αλλαγής με την ενεργειακή πολιτική.
Προσκρούουν όμως και στον βασικό λόγο απουσίας πολιτικής E&Π στην Ελλάδα. Την προβληματική μας σχέση με την Τουρκία στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδος και της ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) στη Μεσόγειο. Προβλήματα που δεν αφορούν βέβαια τη διεξαγωγή τέτοιων στο Ιόνιο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά ρίχνουν βαριά την αγκυλωτική σκιά τους και κει.
4) Ενα ελληνο-τουρκικό JDZ/ΖΜΑ:
Ωστόσο υπάρχει διέξοδος. Προέρχεται απο την πρακτική του παγκόσμιου πετρελαϊκού κλάδου, συνηθισμένος καθώς είναι να δρα σε συνθήκες πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κρατών. Λύση διεθνώς γνωστή ως JDZ (Joint Development Zone / Zώνη Μεικτής Ανάπτυξης). JDZ/ZMA υπάρχουν σε αρκετές περιοχές της Γης, με το πιο γνωστό παράδειγμα αυτό μεταξύ Νιγηρίας και Νήσων Σαο Τόμε, στον Κόλπο της Γουινέας (και για το οποία έχει γράψει ο φίλος και σύμβουλος του πρωθυπουργού, καθηγητής Τζόζεφ Στίγκλιτζ. Πρόκειται για θεσμό, βασισμένο στο Αρθρο 74(3) της Σύμβασης ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης, που λειτουργεί ωσάν Ανεξάρτητη Αρχή με αποκλειστική αρμοδιότητα επί των φυσικών πόρων του αμφισβητούμενου θαλάσσιου χώρου και μόνο.
Τα JDZ/ZMA είναι ασφαλώς μορφή συν-εκμετάλλευσης. Δεν είναι όμως μηχανισμός επίλυσης διαφορών. Είναι αποκλειστικά θεσμός ορθολογικής διαχείρισης πόρων σε αμφισβητούμενες περιοχές.
Συνυφαίνεται απόλυτα με τη νέα σχέση που η ελληνική κυβέρνηση -μαζί ίσως με την τουρκική κυβέρνηση- επιθυμεί να χαράξει μεταξύ μας. Και τι καλύτερος χώρος και χρόνος να τεθεί μια τέτοια πρόταση από την επερχόμενη συνάντηση των κ Παπανδρέου - Ερντογάν σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Είναι μια χρυσή ευκαιρία και μαζί μια μείζονα πρόκληση αναπτυξιακής χειραφέτησης και για τις δύο χώρες.
πηγή kathimerini.gr
1) Κοντά στους Οθωνούς...
Πριν από λίγες εβδομάδες γνωστοποιήθηκε στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου από την Cairn Energy Plc, κορυφαία εταιρεία του κλάδου αναζήτησης νέων πηγών υδρογονανθράκων ότι εντόπισε πιθανό κοίτασμα πετρελαίου στη νότια αλβανική υπεράκτια ζώνη (γνωστή ως Joni-5 Block) που εφάπτεται με τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα. Δήλωσε δε ότι προσδοκά «απολήψιμη» ποσότητα γύρω στα 130 εκατ. βαρέλια. Δηλαδή... κάπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τον όγκο που επιβεβαίωσε η πρόσφατη γεώτρηση στο πεδίο «Εψιλον» του Πρίνου!!
Στην Ιταλία βρέθηκαν πρόσφατα πιστοποιημένα κοιτάσματα πετρελαίου 30 χλμ. βορειοδυτικά του Joni-5.
Μόνο στην Ελλάδα φαίνεται ότι πέρασε απαρατήρητη... παρά το ότι η γεώτρηση της Cairn, θα πραγματοποιηθεί μόλις 15χλμ. από τη νήσο Οθωνοί, στο άκρο της ελληνικής επικράτειας. Τόσα λίγα δηλαδή ώστε εύλογα να διερωτάται κανείς αν είναι δυνατόν το κοίτασμα να μην επεκτείνεται και μέσα στα ελληνικά σύνορα.
2) Λίγο έξω απ’ το Πλωμάρι...
Σαν να μην έφταναν τα μαντάτα αυτά... ήλθαν κι άλλα νέα από το λονδρέζικο χρηματιστήριο... και αφορούν το Αιγαίο. Συγκεκριμένα, η εταιρεία Extrem Energy Plc ανακοίνωσε ότι εγκρίθηκε από τις τουρκικές αρχές, αίτηση τουρκικής θυγατρικής, για χρονική επέκταση της άδειας εξόρυξης και παραγωγής (Ε&Π) υδρογονανθράκων μέχρις το 2012. Και αυτό προκειμένου να ολοκληρωθεί σωστά η προετοιμασία της πρώτης γεώτρησης -το 2011- στον μικρό και σχετικά ρηχό Κόλπο Candarl, σχεδόν απέναντι από το Πλωμάρι στη νότιο Λέσβο. Ερευνες της εταιρείας, υποδηλώνουν πλέον την ενδεχόμενη ύπαρξη κοιτάσματος μεγέθους 780 εκατ. απολήψιμων βαρελιών πετρελαίου (ή/και) 3.2Tcf (τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών) φυσικού αερίου!!
Αν μη τι άλλο, είναι πάλι αδύνατο να μην πιστέψει κανείς ότι τουλάχιστον μέρος του ταμιευτήρα στο Candarl «καβατζάρει», κατά την κοινή έκφραση του κλάδου (straddles), και στα διπλανά ελληνικά χωρικά ύδατα...
Ωστόσο, όπως και στην περίπτωση του Joni-5, καμιά μνεία δεν υπήρξε για την εξέλιξη αυτή στο Candarl στα ελληνόφωνα μέσα. Και ούτε λόγος βέβαια για αντίστοιχες ελληνικές δραστηριότητες Ε&Π στη γειτονική περιοχή. Αυτές απλούστατα, δεν υπάρχουν όπως δεν υπάρχουν και στην άλλη πλευρά της Ελλάδος.
3) Η απουσία πολιτικής Ε&Π
Γιατί όμως τέτοια αδράνεια και απάθεια; Γιατί είμαστε σχεδόν η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου δεν πραγματοποιείται (με μοναδική εξαίρεση τις εργασίες στον Πρίνο) καμία δραστηριότητα εξερεύνησης, εξόρυξης και παραγωγής ενεργειακών ορυκτών; Οταν μάλιστα βρισκόμαστε σχεδόν υπό ομηρία των εισαγωγών (περί τα 420.000 βαρέλια την ημέρα). Ομηρία που μας κοστίζει αστρονομικά ποσά ετησίως (περίπου $9 δισ. πέρυσι).
Η ζοφερή αυτή πραγματικότητα δεν είναι βέβαια τυχαία. Προκαλείται απο σειρά λόγων. Στον ενεργειακό εφησυχασμό που δημιουργεί η αφθονία του λιγνίτη, στην αποκλειστική σχεδόν επικέντρωση των πολιτικών ηγεσιών στους υπό σχεδίαση διεθνείς αγωγούς, στην επίμονη ιδεοληψία τέλος, μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης που συγχέει πλήρως τις πολιτικές κλιματικής αλλαγής με την ενεργειακή πολιτική.
Προσκρούουν όμως και στον βασικό λόγο απουσίας πολιτικής E&Π στην Ελλάδα. Την προβληματική μας σχέση με την Τουρκία στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδος και της ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) στη Μεσόγειο. Προβλήματα που δεν αφορούν βέβαια τη διεξαγωγή τέτοιων στο Ιόνιο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά ρίχνουν βαριά την αγκυλωτική σκιά τους και κει.
4) Ενα ελληνο-τουρκικό JDZ/ΖΜΑ:
Ωστόσο υπάρχει διέξοδος. Προέρχεται απο την πρακτική του παγκόσμιου πετρελαϊκού κλάδου, συνηθισμένος καθώς είναι να δρα σε συνθήκες πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κρατών. Λύση διεθνώς γνωστή ως JDZ (Joint Development Zone / Zώνη Μεικτής Ανάπτυξης). JDZ/ZMA υπάρχουν σε αρκετές περιοχές της Γης, με το πιο γνωστό παράδειγμα αυτό μεταξύ Νιγηρίας και Νήσων Σαο Τόμε, στον Κόλπο της Γουινέας (και για το οποία έχει γράψει ο φίλος και σύμβουλος του πρωθυπουργού, καθηγητής Τζόζεφ Στίγκλιτζ. Πρόκειται για θεσμό, βασισμένο στο Αρθρο 74(3) της Σύμβασης ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης, που λειτουργεί ωσάν Ανεξάρτητη Αρχή με αποκλειστική αρμοδιότητα επί των φυσικών πόρων του αμφισβητούμενου θαλάσσιου χώρου και μόνο.
Τα JDZ/ZMA είναι ασφαλώς μορφή συν-εκμετάλλευσης. Δεν είναι όμως μηχανισμός επίλυσης διαφορών. Είναι αποκλειστικά θεσμός ορθολογικής διαχείρισης πόρων σε αμφισβητούμενες περιοχές.
Συνυφαίνεται απόλυτα με τη νέα σχέση που η ελληνική κυβέρνηση -μαζί ίσως με την τουρκική κυβέρνηση- επιθυμεί να χαράξει μεταξύ μας. Και τι καλύτερος χώρος και χρόνος να τεθεί μια τέτοια πρόταση από την επερχόμενη συνάντηση των κ Παπανδρέου - Ερντογάν σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Είναι μια χρυσή ευκαιρία και μαζί μια μείζονα πρόκληση αναπτυξιακής χειραφέτησης και για τις δύο χώρες.
πηγή kathimerini.gr
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Δηλώσεις Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννας Διαμαντοπούλου, μετά τη συνάντηση με τα Προεδρεία της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ
Αρχίζουμε τη συζήτηση της πρώτης νομοθετικής ρύθμισης που αφορά τους εκπαιδευτικούς ως πρωταγωνιστές της εκπαίδευσης. Αυτό σημαίνει ότι περιγράφουμε το πώς θέλουμε το νέο δάσκαλο. Με το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας, με την πρόσληψή του μέσω ΑΣΕΠ, με το δόκιμο εκπαιδευτικό, τη λειτουργία του σχολείου με σωστό τρόπο, ώστε ο εκπαιδευτικός να είναι στο σχολείο -και να είναι για σημαντικό χρονικό διάστημα, καθώς την επιλογή στελεχών.
Πάνω από όλα θέλω να διαβεβαιώσω ότι το νομοσχέδιο έχει και τη μεταβατική εκείνη περίοδο που δεν πρέπει να δημιουργεί αγωνίες και φόβο στους ανθρώπους που είχαν λειτουργήσει με μια συγκεκριμένη πρότερη ρύθμιση της πολιτείας.
Η όλη προσπάθεια θα γίνει με τους εκπαιδευτικούς αλλά για τον μαθητή. Γιατί πρώτα είναι ο μαθητής.
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
ΚΚΕ: Επιδεινώνεται δραματικά η ζωή μας
«Συναγερμό» σήμανε το ΚΚΕ καλώντας με σημερινή του ανακοίνωση, μέσω του Πολιτικού του Γραφείου, σε άμεση και πλήρη επαγρύπνηση «την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, όλο το λαό και τη νεολαία του, σε δράση παντού για την απόκρουση της βάρβαρης αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής που συνεχίζει και κλιμακώνει η κυβέρνηση».
Το ΠΓ υποστηρίζει ότι τα κυβερνητικά μέτρα δεν αποσκοπούν στη σωτηρία της χώρας, αλλά στην προστασία των κερδών και συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και προσθέτει ότι «κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ εκβιάζουν το λαό για να σκύψει το κεφάλι.
Με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, οδηγούν τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, σε δραματική επιδείνωση της ζωής τους.
Κάθε τόπος δουλειάς, κάθε εργατογειτονιά, κάθε σχολή, πρέπει να γίνει κάστρο οργάνωσης και πάλης, αντίστασης και εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης».
Το ΚΚΕ ασκεί έντονες επικρίσεις για την πολιτική της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό, καθώς , όπως υποστηρίζει, με το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό το οποίο ετοίμασε η κυβέρνηση, «οδηγούνται στον οριστικό ενταφιασμό όποια ασφαλιστικά δικαιώματα έχουν απομείνει μετά το διαδοχικό σφαγιασμό της Κοινωνικής Ασφάλισης από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ».
Επισημαίνεται ακόμη στην ανακοίνωση ότι «το τελειωτικό χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση ακολουθεί η περικοπή μισθών και στον ιδιωτικό τομέα».
Το ΠΓ του ΚΚΕ υποστηρίζει ακόμα ότι «είναι τελείως αποπροσανατολιστική η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κόμματα της διαχείρισης, για το αν έπρεπε να υπάρξει επιλογή αποκλειστικά του ευρωενωσιακού μηχανισμού δανειοδότησης ή μηχανισμού με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, όπως έκανε η κυβέρνηση.
Και η ΕΕ και το ΔΝΤ είναι μηχανισμοί ιμπεριαλιστικοί, μηχανισμοί αλληλεξαρτώμενοι».
Το ΚΚΕ επιτίθεται και στον ΣΥΡΙΖΑ τον οποίον και επικρίνει γιατί όπως αναφέρει «στον αποπροσανατολισμό συντείνει και η πολιτική επιχειρηματολογία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιλέγει τον έναν από τους δύο ληστές, την ΕΕ, παραπλανά το λαό μιλώντας για καλό προεκλογικό ΠΑΣΟΚ και κακό μετεκλογικό».
Τέλος, το ΠΓ στην ανακοίνωσή του «καταγγέλλει στον ελληνικό λαό την εντεταλμένη αποπροσανατολιστική εκστρατεία των ΜΜΕ, που έχουν επιστρατεύσει τους λεγόμενους ειδικούς, για να προκαλούν σύγχυση στους εργαζόμενους και να στρώνουν το έδαφος να περάσει η πολιτική του κεφαλαίου» και καλεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα «τώρα να απεγκλωβιστούν από τα ιδεολογήματα ενός φαύλου κύκλου».
Νέα τουρκική αυθαιρεσία στο Αιγαίο
Οι έρευνες που διεξάγονται στην ευρύτερη περιοχή των Ψαρών ξεκίνησαν την Πέμπτη. Ένας 69χρονος ψαράς έφυγε τα ξημερώματα με το σκάφος του, αλλά αργά το απόγευμα δεν είχε επιστρέψει και η οικογένειά του ενημέρωσε το Λιμενικό.
Μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής δεν είχε γίνει γνωστή κάποια ανακοίνωση από το υπουργείο Εξωτερικών για την τουρκική πρόκληση.
Στην περιοχή επιχειρούν μία τορπιλάκατος του Πολεμικού Ναυτικού και ελικόπτερα Super Puma με στόχο την διάσωση των αλιέων.
Η ελληνική ΝΟΤΑΜ
A0705/10 - DUE TO MISSING FISHING BOAT SEARCH AND RESCUE ACTIVITIES WILL
TAKE PLACE WITHIN THE AREA RADIUS 10NM CENTERED ON 383900N0252500E
AMSL/5000FT LIMITED WI ATHINAI FIR.
DUE TO POTENTIAL HIGH RISKS FOR AIR TRAFFIC,INDIVIDUAL UNITS ARE
REQUESTED TO ESTABLISH COORDINATION WITH THE PIRAEUS JRCC BEFORE
ENTERING THE ABOVE DESCRIBED AREA SITUATED WITHIN THE ATHINAI FIR
WHICH FALLS WITHIN ITS COMPETENCE. 00000FT AMSL - 05000FT AMSL, APR 15 1630
TILL APR 18 1630, 15 APR 16:30 2010 UNTIL 18 APR 16:30 2010. CREATED: 15 APR
17:13 2010
Η τουρκική απάντηση:
A1387/10 (Issued for LTBB LGGG) - NAVIGATIONAL WARNING TO ALL CONCERNED
THIS NOTAM IS ISSUED TO CLARIFY THE A0705/10 NOTAM ISSUED BY GREEK
CAA.
ACTIVITY AREA MENTIONED IN THE GREEK NOTAM A0705/10 IS WITHIN
TURKISH SEARCH AND RESCUE REGION (SSR) AS DECLARED TO THE IMO AND
INCLUDED IN THE IMOS GLOBAL SAR PLAN. ALL SAR ACTIVITIES WITHIN THE
TURKISH SSR MUST BE COORDINATED WITH RELEVANT TURKISH AUTHORITIES. 000FT AMSL
- FL050, 16 APR 12:32 2010 UNTIL 18 APR 16:30 2010. CREATED: 16 APR 12:34 2010
Εντύπωση προκαλεί ότι η ΝΟΤΑΜ εξεδόθη την ώρα που ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, απαντώντας σε ερώτηση της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή, χαρακτήριζε ως «αποκυήματα φαντασίας» δημοσιεύματα περί «διαχωρισμού» του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό.
Συνεδριάζει η ΝΕΤΠ
Οι προτεινόμενες δράσεις τουριστικής προβολής της Κέρκυρας θα συζητηθούν στη συνεδρίαση της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής που θα γίνει τη Δευτέρα το μεσημέρι στη νομαρχία. Επίσης θα τεθεί το θέμα εξασφάλισης του ποσού της προκαταβολής που απαιτείται για το εκθεσιακό περίπτερο της ΝΑ στην τουριστική έκθεση του Λονδίνου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)