Την πρώτη έκπληξη την έκανε ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού, Κώστας Θέος, που στην αρχική επικοινωνία με την δημοσιογραφική ομάδα της «Ζούγκλας» μάς είπε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί, ως γ.γ. του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και επικεφαλής της αρμόδιας 15μελούς επιτροπής το 1999, για την παράνομη ένταξη του αιολικού πάρκου της Ρόδου στον αναπτυξιακό νόμο, ο οποίος προέβλεπε ευρωπαϊκή επιδότηση. ʽΗταν από τις λίγες φορές που ένα πολιτικό πρόσωπο, στην Ελλάδα, δεν έπαιζε το ρόλο της «αθώας περιστεράς». Λίγα 24ωρα αργότερα, ο κ.Θέος επιβεβαίωσε ακριβώς το αντίθετο, κάνοντας την δεύτερη έκπληξη. Εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία έλεγε ότι δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση και ότι συκοφαντείται.
Στην άλλη πλευρά του λόφου βρίσκονται τα δεδομένα του ρεπορτάζ, που επιτρέπουν σε όποιον το επιθυμεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Ο «χρηματισμός»
Τον Ιανουάριο του 1999, ο φάκελος της «Αιολικό Πάρκο Α.Ε.» κατατίθεται στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας προς έγκριση για την υπαγωγή της στον αναπτυξιακό νόμο. Η αρμόδια 15μελής επιτροπή με επικεφαλής τον γ.γ. του υπουργείου, Κώστα Θέο, τον απορρίπτει. Ο τότε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας λέει σήμερα ότι δικαίως απορρίφθηκε, διότι ήταν καθόλα ελλιπής. Ο Μανώλης Χατζησάββας καταθέτει στον εισαγγελέα ότι, μετά την απόρριψη του φακέλου, ήρθε σε επαφή και κατέθεσε χρήματα στον λογαριασμό οικονομικού συμβούλου, ο οποίος τον είχε διαβεβαιώσει ότι θα πήγαιναν στον Κώστα Θέο. Τον Απρίλιο του 1999, ο ίδιος φάκελος περνάει από την ίδια επιτροπή με επικεφαλής τον κ. Θέο και εγκρίνεται. Όλα αυτά αποτελούν ισχυρισμούς του Χατζησάββα, οι οποίοι όμως κατατίθενται στην Δικαιοσύνη. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν οι δικαστικοί λειτουργοί είχαν την υποχρέωση να καλέσουν τόσο τον οικονομικό σύμβουλο, Νίκο Κωνσταντόπουλο, όσο και τον πρόεδρο της επιτροπής, Κώστα Θέο, προκειμένου να ζητήσουν απαντήσεις.
Το δεύτερο σημαντικό ερώτημα, με πολλά σκέλη, αφορά στις παρανομίες του έργου που τελικά επιδοτήθηκε από την Ε.Ε.
Α) Είναι λογικό ο φάκελος ενός έργου να απορρίπτεται από μια επιτροπή ως ελλιπής, και τρεις μήνες αργότερα ο ίδιος φάκελος να εγκρίνεται από την ίδια επιτροπή;
Β) Πώς διατηρεί μέχρι σήμερα τη θέση του ο δασάρχης της Ρόδου, όταν έχουν ασκηθεί εις βάρος του ποινικές διώξεις, ενώ παράλληλα ο νυν περιφερειάρχης τού είχε ζητήσει να παραιτηθεί; Στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να προστεθεί και η στάση της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, που επί της ουσίας καταγγέλλει την τακτική του στην συγκεκριμένη υπόθεση.
Γ) Γιατί η Δικαιοσύνη, μετά την κατάθεση Χατζησάββα, δεν μπήκε στη διαδικασία διερεύνησης των παρανομιών του έργου, ώστε να οδηγηθεί σε συμπεράσματα για το ποιοι πλημμελώς ή με δόλο έκαναν τα στραβά μάτια;
Δ) Είναι λογικό ο σύμβουλος του πρωθυπουργού να ενημερώνεται από την δημοσιογραφική ομάδα της «Ζούγκλας» πριν τέσσερις ημέρες, όταν το 2005 ο καταγγέλλων Μ. Χατζησάββας ενημερώνει την τότε πολιτική και δικαστική ηγεσία, με αποτέλεσμα να ασκηθούν ποινικές διώξεις και το Ελεγκτικό Συνέδριο του κράτους να ζητά την διερεύνησή τους;
Η πολιτική ευθύνη;
Η πολιτική απάντηση, που αναμένεται μετά από όλα αυτά τα ερωτήματα, έχει να κάνει με το ποιος θα φέρει «πίσω τα κλεμμένα», δηλαδή με το ποιος έχει την ευθύνη να δώσει εξηγήσεις στο ότι ο Έλληνας φορολογούμενος ζημιώθηκε μεν κατά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, αλλά δεν θα πάρει ποτέ απάντηση για το ποιος φταίει. Είναι ο ίδιος άνθρωπος, που διαβάζει την μια μέρα την απάντηση του κ. Θέου πως αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη, και την άλλη μέρα διαβάζει μια δεύτερη απάντηση, όπου ο κ. Θέος αρνείται κάθε εμπλοκή του στην όλη υπόθεση.
Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση υφίσταται και ένα άλλο ζήτημα. Σε μία περίοδο άσκησης πίεσης στον πολίτη, ώστε να υπερβεί η κοινωνία το μεγάλο οικονομικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η χώρα, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού και φιλοξενούμενος στο Μαξίμου αντιδρά σε ένα ζήτημα διαφθοράς και διαπλοκής με τον ίδιο αλαζονικό τρόπο που συνηθίζεται στην Ελλάδα: Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
Ο κ. Θέος, το βράδυ του Σαββάτου, ενεργοποίησε τον κρατικό μηχανισμό προκειμένου να διοχετεύσει την απαντητική δήλωσή του στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας το «VETO», από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων έως τα γραφεία Τύπου των υπουργείων και των οργανισμών, που έστειλαν την απάντηση του πρωθυπουργικού συμβούλου σε όλους του γνωστούς συντάκτες -αρμόδιους ή αναρμόδιους. Με λίγα λόγια, το Μαξίμου και ο κομματικός μηχανισμός της Ιπποκράτους έκριναν πως το πρόβλημα είναι σοβαρό. Αν λοιπόν η παρανομία στην υπόθεση του Αιολικού Πάρκου κρίνεται ως σοβαρή, τότε πώς ο πρωθυπουργικός σύμβουλος αλλά και το σύστημα Μαξίμου αντιδρά με τόσο παλαιοκομματική νοοτροπία; Ομιλούμε για παρανομία, υπέρβαση καθήκοντος, πολιτική ευθύνη και δωροδοκία.
αναδημοσίευση απο zougla.gr
